rek s›n›ftan ç›kt›.
Tom, ne yapaca¤›n› flafl›rm›flt›. Yaln›z kal›nca, kendi kendi-
ne söylenmeye bafllad›. ¡fiu k›zlar ne aptal oluyor! Dayak ye-
mekten kolay ne var? Ama onu ö¤retmene söylemeyece¤im.
Gammazl›ktan hofllanmam. Yine de sayfay› onun y›rtt›¤› or-
taya ç›kacak. K›zlar çok korkak olurlar, yalan söylemeyi be-
ceremezler. Okulda ilk daya¤›n› yiyecek. Cezas›n› çeksin.™
Bahçeye ç›k›p oyun oynayan arkadafllar›n›n yan›na gitti.
Ders bafllad›¤›nda, hep Becky’ye bakt›. Yüzünün kayg›-
l› durumu, Tom’da en küçük bir ac›ma duygusu uyand›rmasa
da ona yard›m etmesi gerekti¤ini düflünüyordu.
S›ra okumaya gelince Becky, Tom’un her davran›fl›n› göz-
lemeye bafllad›. Becky, kitaba mürekkebi kendisinin dökmedi-
¤ini Tom’a söylemeyecekti elbette. Bu, durumunu daha da
güçlefltirirdi. Becky, Tom’un dayak yemesine sevinme-
li mi yoksa üzülmeli mi bunu bilemiyordu. Bir ara, mürekkebi
Alfred Temple’nin döktü¤ünü söylemek istedi, ama vazgeçti.
Tom nas›l olsa kitab› kendisinin y›rtt›¤›n› ö¤retmene söylerdi.
Tom, daya¤› yiyip yerine döndü. Dalg›nl›kla mürekkebi
kendisinin döktü¤ünü san›yordu.
Bir saat sonra s›n›fta, ders çal›flan çocuklar›n uyku getiren
m›r›lt›lar›ndan baflka bir sesin duyulmad›¤› s›rada, ö¤retmen
çekmecesini aç›p kitab›n› ald›. Geriye yaslanarak okumaya
bafllad›.
Tom, Becky’ye gizlice bir göz at›nca, onun tuza¤a yaka-
lanm›fl bir tavflan gibi korktu¤unu gördü. Bir anda bütün k›z-
g›nl›¤›n› unutmufltu. Bir fleyler yapmas› gerekti¤ini düflündü,
ama sanki beyni durmufltu.
53
