rence’le ilgilendi¤ini görmüfltü. Hemen oradan uzaklaflt›. Öç
almay› planl›yordu.
Dersten sonra, Tom yine Amy Lawrence’le ilgilendi. Birlik-
te, Becky’nin bulunabilece¤i yerlerde dolafl›yorlard›. Ama onu
gördü¤ünde Tom’un bütün neflesi uçup gitti. Becky, okulun ar-
ka bahçesinde Alfred Temple ile bir s›raya oturmufl, birlikte
bir kitab›n üzerine e¤ilmifllerdi. Hiçbir fley umurlar›nda de¤il-
di. Tom, k›skançl›k atefliyle kavruldu. Becky’nin bar›flma giri-
flimlerine ilgisiz kald›¤› için kendini suçluyordu.
fiimdi de s›ra Becky’ye gelmiflti. O da Tom’a ac› çektir-
meye çal›fl›yordu. Tom, Amy’nin gevezeliklerine dayanamaz
olmufltu. Sonunda, ondan kurtulman›n bir yolunu buldu.
En çok da Becky’nin o züppe Alfred’le ilgilenmesine sinir-
leniyor, çocu¤u yeniden dövmeyi planl›yordu.
Becky için de Tom’un olmad›¤› yerde oyunu sürdürmenin bir
anlam› yoktu. Giderek dalg›nlaflt›. Alfred onun ilgisini çekme-
ye çal›fl›yordu. Sabr› taflan Becky;
— Beni rahat b›rak, diye ba¤›r›p a¤lamaya bafllad›. Alf-
red onu yat›flt›rmaya çal›flt›. K›z öfkeyle;
— Git bafl›mdan! Senden hofllanm›yorum, dedi.
Çocuk oldu¤u yerde donup kalm›flt›. Nas›l bir kusur iflledi-
¤ini anlayamad›. Onuru k›r›lm›flt›. Biraz düflününce, Becky’nin
Tom Sawyer’› k›skand›rmak için kendisiyle dolaflt›¤›n› anlad›.
Tom’a iyice düflman kesilmiflti. Onun bafl›n› nas›l derde soka-
bilece¤ini araflt›r›rken aç›k duran okuma kitab›n› gördü. Mü-
rekkep hokkas›n› ö¤leden sonra okunacak sayfan›n üzerine
boflaltt›.
O s›rada pencereden içeri bakan Becky olay› görmüfltü.
49
