– Ben hiç korkmam.
– Gözümün önünde ev kadar bir tekneyi parçalad›.
Ona kendi ailemden söz ettim.
– Senin ailen kibarm›fl, dedi. Benimki bal›kç›yd›. Enifltem
de öyle.
– Ama, çok iyi bir insan.
– Zengin olsayd›m, elmas dü¤meli palto, k›rm›z› kadife-
den yelek, tüylü flapka, kocaman bir alt›n saat ve pipo al›r, bir
kere de alt›n verirdim ona.
– Peggotty enifltenin bunlar› hak etti¤inden kuflkum yok.
Ham, bofl zamanlar›nda bize gemileri gezdiriyor ya da iki-
mizi kay›¤a bindirip dolaflt›r›yordu.
On befl gün çok çabuk geçti. Eve dönerken anneme ka-
vuflman›n sevinci, Emily’den ayr›lman›n üzüntüsüne kar›fl›-
yordu.
* * *
Kap›y›, tan›mad›¤›m›z bir hizmetçi açt›. Annemin bizi kar-
fl›lamaya gelmemesi, kafamda sorular do¤urmufltu. Büyük bir
üzüntüye kap›ld›m.
– Yoksa, annem de mi öldü?
– Hay›r, dedi Peggotty. Senin yeni bir baban var art›k.
– Onu görmek istemiyorum.
– Anneni de mi?
Bu söz, direncimi k›rm›flt›.
13
