– Çocu¤a daha sert davranmal›s›n Clara’m, diyordu an-
neme. Aptal oldu¤uma inand›rm›fllard› beni. Amaçlar› kendi-
lerine boyun e¤dirmekti.
Bu e¤itim, afla¤› yukar› alt› ay sürdü. Gün geçtikçe an-
nemden uzaklaflt›r›l›yordum. Güzel bir rastlant›, onlar›n
amaçlar›na ulaflmalar›n› engelledi.
Evde, babamdan kalan kitaplarla oluflturulmufl bir kitapl›k
vard›. Buradaki kitaplarla, benden baflka kimse ilgilenmiyor-
du. Robinson Crusoe (Robenson Krüzo), Don Kiflot, Wakefi-
eld (Veykfi›ld) Papaz›, Tom Amcan›n Kulübesi gibi kitaplar›
okumufltum. Kendimi ve çevremdekileri, kitaplardaki kahra-
manlara benzetiyor, serüvenlerini yeniden yafl›yordum. Kötü
kiflilerin yerine Bay ve Bayan Murdstone’u koyuyordum.
Bir sabah ders kitaplar›mla salona indi¤imde, annemi
kayg›l› bir durumda buldum. Bay Murdstone’un elinde, ucuna
sicim ba¤l› bir sopa vard›. Beni görünce havada sallad›.
– Çocuklu¤umda beni de çok k›rbaçlad›lar Clara, dedi.
Bayan Murdstone, kardeflini do¤rulad›. Annem çekingen
bir tav›rla m›r›ldand›:
– Daya¤›n, gerçekten de David’e yararl› olaca¤›na inan›-
yor musun?
– Tabi. Dayak cennetten ç›kmad›r.
Bay Murdstone’la göz göze gelince ürperdim. K›rbac›
göstererek:
– Bugün daha dikkatli olman gerekiyor, dedi.
17
