– fiimdi siz onlar› buldunuz ve hazineyi al›yorsunuz.
Denizdeki hazineleri kurtarmaya çal›flan bir sürü flirket,
demek ki bofluna para harc›yor. Gemileri bulsalar bile
hazineleri bulamayacaklar. Onlara ac›m›yorum; fakat bu
hazinelerin bir ifle yaramayaca¤›na üzülüyorum.
Kaptan Nemo öfkeyle:
– Bir ifle yaramayacak m›? diye ba¤›rd›. Bu hazine-
ler benim elime geçti¤i için mi bir ifle yaramayaca¤›n›
söylüyorsunuz? Onlar› yaln›z kendim için mi toplad›¤›m›
san›yorsunuz? Dünyada sefalet çeken milyonlarca insa-
n›n varl›¤›ndan haberim olmad›¤›n› m› san›yorsunuz?
Ben, iflte bu insanlara yard›m ediyorum.
Kaptan Nemo daha fazla konuflmad›, belki bu kadar
konufltu¤una bile piflman olmufltu. Yan›mdan ayr›l›p ha-
zinenin tafl›nmas›n› izlemeye gitti. Ben de, flaflk›n ve üz-
gün bir hâlde odama döndüm.
Kaptan Nemo hakk›nda bir fley daha ö¤renmifltik.
Demek alt›n ve gümüflleri bat›k gemilerden topluyor ve
onlar› sefalet içindeki insanlara ve toplumlara gönderi-
yordu.
Bize gelince, kaçmak için ters bir zaman› seçmifltik.
Ertesi gün, Ned ve Conseil’in o gece odalar›ndan ç›kma-
d›klar›n› ö¤rendim.
Ned:
– Bu sefer kaçamad›k, fakat umudumuzu kaybetme-
yelim, dedi. fiimdi ne tarafa do¤ru gidiyoruz?
Pusulaya bakt›k. Güney-güneybat›y› gösteriyordu.
55
