Conseil, k›y›ya var›r varmaz karaya atlamaya dav-
rand›; kendisini tuttum. Güney Kutbu’na ayak basan ilk
insan olmak, Kaptan Nemo’nun hakk›yd›. Kaptan bana
teflekkür etti.
– Art›k karaya ayak basmamaya ant içmifltim, dedi.
Fakat buras› farkl›. Buraya daha önce hiçbir insan aya-
¤› de¤medi.
Karaya ç›k›p bir kayaya do¤ru yürüdü. Biz de yan›-
na vard›k. Güneflin yerini saptamak için aletleri kurduk.
Hava çok bulutluydu. Güneflin yerini saptama iflini erte-
si güne b›rak›p gemiye döndük.
20 Mart: Güney Kutbu civar›nday›z.
Sabahleyin Conseil’le karaya ç›kt›m. Kürekleri dört
gemici çekerek bizi k›y›ya götürdüler. K›y›da iki mil ka-
dar yürüyerek buradaki canl›lar› inceledik. Binlerce pen-
guen ve fok bal›¤› vard›. Döndü¤ümüzde, Kaptan Ne-
mo’yu k›y›da bulduk. Güneflin yerini saptamak için kara-
ya ç›km›flt›. Ö¤leye kadar beklememize karfl›n hava
aç›lmad›.
21 Mart: Güney Kutbu civar›nday›z.
Günefli görebilece¤imiz son gündü. Bu günden son-
ra, günefl alt› ay hiç görünmeyecek, sürekli gece yafla-
nacakt›. E¤er gerçekten Güney Kutbu’ndaysak, güne-
flin, ufukta yar›s› batm›fl biçimde görünmesi gerekirdi.
Sahilde, befl yüz metre kadar yükseklikte bir tepeye
ç›kt›k. Kaptan Nemo aletleri kurdu. Güçlü bir rüzgâr ç›k-
m›fl, bulutlar da¤›lmaya bafllam›flt›. Ö¤leye do¤ru bulut-
lar da¤›ld› ve güneflin yar›s› ufukta belirdi. Güney Kut-
bu’nda oldu¤umuzdan kuflkumuz kalmam›flt›.
63
