bafl› biraz daha düzeltilmiflti. Bayan Mann:
– Oliver, beyefendiyi selâmla, dedi.
Oliver e¤ilerek bu iste¤i yerine getirdi.
Bay Bumble’sa emir veren bir sesle:
– Oliver, flimdi benimle birlikte geleceksin, dedi.
Oliver, nereye gidece¤ini bilmedi¤i hâlde, sadece bura-
dan kurtulaca¤› için seviniyordu. Tam bunu söylemeye haz›r-
land›¤› anda, Bayan Mann’in kendisine kötü kötü bakt›¤›n›
gördü. Çocuk bunu fark edince, hemen yüzünün fleklini de-
¤ifltirdi. Küçük bir çocuk olmas›na karfl›n, yine de Bayan
Mann’den ayr›laca¤›na üzülüyormufl gibi görünmesi gerekti-
¤ini biliyordu. Az sonra, gözlerinden yafllar boflanmaya bafl-
lam›flt›. Zaten a¤lamak onun için zor de¤ildi. Çünkü hem kim-
sesiz, hem de çok açt›.
Bayan Mann onu defalarca öptükten sonra, yetimler evin-
de aç kald›¤›n› kimse fark etmesin diye, eline bir dilim tere-
ya¤l› ekmek tutuflturdu.
fiimdi Oliver, Bay Bumble’la birlikte çocuklu¤unun geçti¤i
bu evden uzaklaflt›r›l›p bilmedi¤i bir yere götürülüyordu.
Düflkünler evi kentin ortas›nda, kimsesiz ve yoksul insan-
lar›n, kalacak yeri olmayan zavall›lar›n s›¤›nd›¤› bir yerdi. Oli-
ver’›n annesi, onu bu evde dünyaya getirmifl; do¤umdan k›sa
bir süre sonra da ölmüfltü. Bu yüzden, onun kim oldu¤u ö¤-
renilememiflti. Annesi ölünce, Oliver’› kimsesiz çocuklar›n
kald›¤› baflka bir eve götürmüfller ve ondan sonra da kötü
günler bafllam›flt›. Çocuk, kendisini sevgisiz ve ac›mas›z bir
dünyan›n içinde bulmufltu.
7
