Bay Bumble, düflkünler evinin kap›s›ndan girer girmez,
onu genifl, beyaz boyal› bir odaya sürükledi. Sekiz on kifli, bir
masan›n çevresine toplanm›fl, oturuyorlard›. Masan›n bafl›n-
da, hepsinden daha yüksek bir koltu¤a oturmufl olan, yuvar-
lak ve k›rm›z› yüzlü bir adam vard›. Adam, bak›fllar›n› Oliver’a
çevirip onu süzdü.
Bay Bumble, çocu¤u arkadan dürtükleyerek:
– Yönetim kurulunu selâmla! dedi.
Oliver, gözlerinde biriken iki üç damla yafl› silip masaya
do¤ru e¤ildi.
Yüksek koltukta oturan k›rm›z› yüzlü adam:
– Oliver, sen buraya bir fleyler ö¤renmek için geldin, dedi.
Beyaz yelekli adam da, onun ertesi sabah alt›da kalk›p
üstüpü
*
toplamaya bafllayaca¤›n› söyledi.
Oliver, hepsini tek tek selâmlad›ktan sonra, büyük bir ko-
¤ufla götürüldü. Kendisine gösterilen sert bir yata¤›n üzerine
yat›p h›çk›rarak a¤lamaya bafllad›. Her fleye ra¤men ‹ngilte-
re yasalar› çok sert de¤ildi. Çünkü, yoksullara da uyuma hak-
k› tan›yorlard›!
Zavall› Oliver! Daha düflkünler evine geldi¤i ilk gün, yöne-
tim kurulu ona verece¤i ifli kararlaflt›rm›fl, orada bofl oturama-
yaca¤›n› anlatm›flt›. Oliver, uyumadan önce, ancak k›sa bir
süre için düflünme olana¤› bulabildi.
Düflkünler evinin yönetim kurulu; birbirinden kötü, birbirin-
den bilgiç kimselerden olufluyordu. Kendilerinden baflkas›n›
8
(*) Baz› yerlerin temizli¤inde kullan›lan didilmifl kendir.
