adam›n kolundan çekti. Uyuklayan adam gözlerini açt›:
– ‹yi. Umar›m çocuk baca süpürmesini seviyordur.
Bay Bumble, çocu¤u çimdikleyerek uyard›.
– Çok sever hâkim bey...
Yafll› adam, Bay Gamfield’a dönerek:
– Siz bay›m, onun ustas› olacaks›n›z. Ona iyi davranacak,
onu iyi besleyecek, bütün gerekeni yapacaks›n›z de¤il mi?
– Yapaca¤›m dedim mi yapar›m.
– Kaba konufluyorsun, ama dürüst, aç›k kalpli bir adama
benziyorsun.
Yafll› adam, gözlü¤ünü burnunun üzerine iyice yerlefltirip
mürekkep fliflesini araflt›r›rken, gözleri Oliver’›n sararm›fl,
korku içindeki yüzüyle karfl›lafl›verdi.
Oliver, Bumble’›n bütün tehditkâr tav›rlar›na karfl›n, ileride
efendisi olacak adama, yar› kör bir hâkimin bile gözünden
kaçmayacak bir dehfletle bak›yordu.
Yafll› adam durdu, kalemini b›rakt›; önce Oliver’a sonra da
hiçbir fleye ald›rmaz bir tav›rla enfiye çekmek üzere olan Bay
Bumble’a bakt›. Sonra kürsünün üzerinden e¤ilerek:
– Yavrucu¤um sararm›fls›n, korkmufl gibi bir hâlin var. Ne
oldu? diye sordu.
Baflka bir hâkim de elindeki gazetesini b›rak›p çocu¤a
do¤ru e¤ildi:
– Çocuktan uzak dur, Bay Bumble. fiimdi yavrucu¤um
söyle bize, ne var? Korkma.
Oliver dizlerinin üzerine çöktü, ellerini kavuflturdu. Kendi-
sini isterlerse yine o karanl›k odaya kapatmalar›n›, dövmele-
16
