bak›c›yd›. Gerçi çocu¤un gözleri parlak parlak bak›yordu, ama ve-
rem hastalar›n›n, son ana kadar çevrelerine, sanki hiç ölmeyecek-
mifl duygusu verdiklerini çok iyi biliyordu. Kuflkular›n› Augustin Sa-
int Clare’e açt›¤›nda, ondan ald›¤› yan›t flu oldu:
– fiu flom a¤›zl›l›¤› b›rak. Büyüme ça¤›ndaki çocuklar zay›f olur-
lar, bilmiyor musun?
Augustin böyle söylüyordu; ama bu, karanl›ktan korktu¤u için ›s-
l›k çalanlar›n durumuna benziyordu. Bir yandan da, onu gezmeye
götürüyor; ona çeflitli kuvvet fluruplar› veriyor, elinden geleni yapma-
ya çal›fl›yordu. Onun kayg›land›ran fleylerden biri de, çocu¤un çok
içli ve akranlar›na göre duygusal yönden erken geliflmifl olmas›yd›.
Bu s›rada küçük Eva’yla annesi aras›nda baz› konuflmalar ge-
çiyordu. Eva, annesinin elmas kolyelerinin bulundu¤u kutudaki bir
kolyeyi göstererek, bunun kaç para etti¤ini sordu. Onu satarak pa-
ras›yla özgür bir ülkede bir çiftlik almak, orada bütün kölelerin oku-
ma yazma ö¤renece¤i bir okul açmak ve ö¤retmenler tutmak iste-
di¤ini söyledi. Bu konuflmalar, annesinin, bafl›n›n a¤r›d›¤›n› söyle-
mesi üzerine kesildi. Zaten ne zaman böyle bir konu aç›lsa bu tav-
r› gösterirdi. Ama o dakikadan sonra Eva, Mammy’ye okuma ö¤ret-
meye kesin karar verdi.
* * *
63
