çal›flmamak için kaçm›fl, olmad›k fleyler yapm›fl ve ölmüfltü.
Bu anlat›lanlar›, kendisinin de böyle bir kölesi oldu¤unu ve onu
yola getirdi¤ini söyleyerek yan›tlad› Augustin.
– Sözünü etti¤im adam, dev gibi bir zenciydi. Çok da vahflîydi.
Her alan bafla ç›kamay›p baflkas›na satm›flt›. Sonunda kardeflimin
kölesi oldu; ama onun yanl›fllar› yüzünden gözcüyü öldürerek or-
mana kaçt›. Ben kardeflimle, bu adam› yakalarsam benim olaca¤›
üzerine bir anlaflmaya vard›m. Sonra birkaç adam ve köpeklerle,
ava ç›kar gibi kölenin pefline düfltük. fieker kam›fl› tarlas›n›n orada
s›k›flt›rd›¤›m›zda, köpekleri, kimini yumruklar›yla öldürerek kimini
bay›ltarak bafl›ndan savd›. Sonra kanlar içinde yere düfltü. Düfler-
ken bana, umutsuzluk ve cesaret içinde bak›yordu. Sald›ranlar› dur-
durarak onu yakalad›m. Onu Alfred’den pazarl›kla sat›n ald›ktan
sonra, on befl gün içinde, iyileflip kuzu gibi söz dinleyen bir adam
olmas›n› sa¤lad›m. Bu on befl gün süresince odama götürerek ona
ben bakt›m, yaralar›n› sard›m. ‹yileflip aya¤a kalkt›¤›nda, istedi¤i
yere gidebilece¤ini söyledim ve ona özgürlük belgesini verdim. Ama
o, elindeki belgeyi y›rtarak, benden ayr›lmayaca¤›n› söyledi. Son
derece tatl› bir adamd›. Benim malikâneme çok iyi bakt›. Sonunda
ben kolera oldu¤umda, herkes yan›mdan kaçarken o, bana özenle
bakt›. Ben kurtuldum; ama bu kez o hastaland› ve onu kurtarama-
d›k. Ölümüne çok üzüldüm.
O bunlar› anlat›rken, babas›n›n yan›na yaklaflarak konuflmalar›
ilgiyle dinleyen küçük Eva, gözyafllar› içinde, babas›n›n boynuna
sar›larak a¤lamaya bafllad›.
Augustin, ona, “Neyin var?” diye sordu¤unda; böyle fleylere çok
üzüldü¤ünü söyledi. Babas› ona bir fleftali uzatarak, a¤lay›p kendi-
sini üzmemesini istedi. Onu elinden tutarak havuzdaki k›rm›z› bal›k-
lar› göstermeye götürdü. Az sonra, bahçeden ikisinin de nefleli ses-
leri geliyordu.
* * *
54
