A⁄AÇLAR SOLARKEN
Tom, sevdi¤i her fleyden uzakta, iki gurbet y›l›n› arkas›nda b›-
rakm›flt›. Ama her fleyin böyle olmas› gerekti¤ine inand›¤›ndan gö-
nül rahatl›¤› içindeydi.
Tom, George’un çok özenerek yazd›¤› mektuptan, eflinin yap-
t›klar›n› ve bütün olup biteni ö¤renmiflti. Tom’un kulübesi flimdilik
kapanm›flt›. Onun dönüflünde, bu kulübe daha büyük ve güzel ola-
cakt›.
George, çok aç›k ve özlü bir dille yaz›lm›fl olan bu mektubu, her
an okumak ve bu güzel yaz›y› seyretmek için bir ara çerçeveletip
asmay› bile düflündü.
Bu arada Tom’la Eva’n›n dostluklar› da gittikçe art›yordu.
Tom’un çocu¤a duydu¤u sevgi ve sayg› birbiriyle iç içeydi.
Bu arada, yaz oldu¤u için Saint Clare ailesi göl kenar›ndaki yaz-
l›k eve ç›km›fllard›.
Bir pazar akflam›, Eva’yla Tom bahçede oturmufllard›. Eva aya-
¤a kalkarak gökyüzünü gösterdi:
– Ben yak›nda oraya, meleklerin yan›na gidece¤im, dedi.
Bu sözler, yafll› Tom’un yüre¤ine b›çak gibi sapland›. Çünkü,
afla¤› yukar› alt› aydan beri Eva’n›n sa¤l›¤›nda gözle görülür bir de-
¤ifliklik vard›. Çocu¤un elleri ve yanaklar› hep s›cakt›. Hiç geçme-
yen sürekli bir öksürü¤ü vard›. Ophelia, görmüfl geçirmifl bir hasta-
62
