Elisa, Bayan Shelby’nin arabas›n› u¤urlad›ktan sonra, dalg›n bir
flekilde içeri girerken omzuna bir elin dokunufluyla irkildi. Bafl›n› kal-
d›rd›¤›nda, kendisine gülümseyerek bakan George’la karfl›laflt›.
– Oh, George sen misin? ‹yi, ama niye yüzün as›k? Bak
Henry’ye, ne kadar da tatl› de¤il mi?
– Keflke o da, ben de dünyaya gelmemifl olsayd›k.
Elisa, üzüntüyle h›çk›rarak, bafl›n› kocas›n›n omzuna dayad›.
– George, böyle konuflma, beni üzüyorsun.
– Seni üzdü¤üm için ben kötü biriyim. Keflke, beni hiç tan›ma-
sayd›n...
– George, neden böyle söylüyorsun? fiimdiye kadar mutluyduk,
flimdi ne oldu?
– Efendim beni fabrikadan, hiçbir neden yokken ald›. Bana kö-
tü davran›yor. Oysa, ben art›k ac› çekmek istemiyorum.
Elisa titreyerek onu dinliyordu.
– Sak›n kötü bir fley yapma. Beni ve o¤lumuzu düflün.
– Gerçe¤i bilmiyorsun ama sevgilim. Efendim, seninkilere çok
içerliyor. Onlar› kibirli buluyor. Bana da kibirli olmay› sen afl›l›yor-
muflsun. Buraya gelmememi, onun evinde baflka bir kad›nla birlik-
te yaflamam› istiyor. Önce ç›tlat›yordu, flimdi zorluyor.
Elisa, saf bir sesle:
– Ama bizi de, t›pk› beyazlar gibi bir papaz evlendirdi, biliyorsun.
– Evet; ama köleler efendilerinin isteklerine uymak zorundalar.
E¤er o böyle istiyorsa, benim hiçbir itiraz hakk›m olamaz. Keflke se-
ni hiç tan›mam›fl olsayd›m. Ama Bay Shelby bizi korur. Merak etme.
– Onlar yaflad›¤› sürece, güven alt›nda olsak bile, onlara bir fley
oldu¤u an, yavrumuz sat›l›r. Nereye gitti¤ini bile bilemeyiz.
Elisa’n›n akl›na, Bay Shelby’nin odas›nda gördü¤ü köle tüccar›
geldi; ama bundan George’a flimdilik söz etmek istemedi. Han›m›
ona güvence vermiflti zaten.
– Elisa, buradan çok uzaklara gitmeyi düflünüyorum. Çok çal›-
fl›p para kazanmak ve sizi Bay Shelby’den sat›n almak istiyorum.
Bizim için, bundan baflka bir umut yok.
9
