– Hay›r, bu ifllere katlanamam. De¤erli bir mücevherim yok;
ama hiç olmazsa Elisa’n›n o¤lunu kurtarmak için bir fleylerimi sat-
mal›y›m.
– Emilie, art›k hiç yarar› yok, bunu bilmelisin.
– Bu zalimli¤e dayanamayaca¤›m. Hiç olmazsa Tom’u gidip
görmek istiyorum. Onun duygular›n› paylaflmak istiyorum. Elisa’n›n
ne hâle gelece¤ini düflünmeye bile cesaret edemiyorum. Tanr› biz-
leri affetsin.
Bay ve Bayan Shelby, konufltuklar›n› bir baflkas›n›n dinledi¤ini
bilmiyorlard›. Elisa, kulaklar›na inanam›yordu. Konuflulanlar› dinle-
dikten sonra, solgun bir yüzle, çocu¤unun odas›na do¤ru gitti. Eline
bir k⤛t kalem alarak aceleyle flu notu yazd›:
“Bayan, beni sak›n nankör zannetmeyin. Yavrumu kurtarmak
için sizden ayr›lmak zorundayd›m. Tanr› sizden raz› olsun. Bugüne
kadar yapt›klar›n›z için size minnettar›m.”
Zarf›n üzerini yazd›. Sonra, çekmeceyi aç›p çocu¤unun eflyala-
r›n› bir bohçaya koydu. Kendisi de giyindikten sonra, çocu¤unu ku-
ca¤›na alarak d›flar›ya ç›kt›. D›flar›s› çok so¤uktu. Ayaza karfl›n,
h›zla Tom amcan›n kulübesine gidip pencerenin cam›na hafifçe vur-
du.
Chole teyze, Elisa’y› görünce çok flafl›rd› ve heyecanland›. He-
men Tom’u uyand›r›p kap›y› açmaya gitti.
Tom, bir mum yakm›flt›. Elisa’n›n solgun yüzü, mum ›fl›¤›nda
daha da solmufl gibiydi.
– Ne var Elisa? Çok kötü görünüyorsun? Hasta m›s›n?
– Yavrumu satt›lar. Ben de onu al›p kaçt›m.
Kar› koca ayn› anda flaflk›nl›kla ba¤›rd›lar:
– Ne!... Satm›fllar m›?
– Bizim efendinin, bu gece efline bunu söyledi¤ini duydum.
Tom’u ve Henry’yi bir köle tüccar›na satm›fl. Belki onlar› zor durum-
da b›rakaca¤›m; ama flu anda yapacak baflka bir fleyim yok.
15
