EL‹SA’NIN KAÇIfiI
Beyazlar›n evine yak›n, a¤açtan yap›lm›fl küçük bir ev vard›.
Tom amcan›n kulübesiydi bu. Kulübenin çevresi, renk renk begon-
ya, gül ve kas›mpat›larla süslüydü. Chole (fiol) teyze, Shelby aile-
sinin yemeklerini verdikten sonra, kocas› Tom’un yeme¤ini haz›rla-
mak üzere eve dönmüfltü. Kapkara ve p›r›l p›r›l parlayan sevimli yü-
zü keyif içindeydi. Biraz ilerde, iki üç zenci çocuk c›v›ldaflarak oynu-
yorlard›. Oca¤›n üstünde, General Washington (Voflingt›n)’›n tan›-
nmayacak hâlde bir portresi as›l›yd›.
Oca¤›n önündeki masan›n üstüne, tertemiz bir örtü serilmiflti.
Bu, bir ziyafet verilece¤ini gösteriyordu. Masan›n çevresindeki san-
dalyelerden birinde, Bay Shelby’nin en gözde ve emektar adam›
Tom amca oturuyordu. Çok güçlü bir görünüflü vard›. Önündeki tafl
tahtaya yaz› yazmakla u¤rafl›yordu.
On üç yafllar›nda bir afacan olan George Shelby, ona okuma yaz-
ma ö¤retiyordu. Oturdu¤u yerden aya¤a kalkarak flöyle seslendi:
– O tarafa yazarsan “p” harfi “q” olur. Olmad›.
Tom amca, yazd›klar›n› gözden geçirdikten sonra:
– Hakk›n var yavrum, dedi ve yeniden yazmaya bafllad›.
11
