188
GİRESUN, Doğu Karadeniz bölümünde yer alan
il. Kuzeyde Karadeniz, doğuda Trabzon ve Gü-
müşhane, güneydoğuda Erzincan, güney ve
güneybatıda Sivas ve batıda Ordu illeriyle sı-
nırlanır. Yüzey Biçimleri: Engebeli bir görünüşe
sahiptir. Karadeniz kıyısıyla güneydeki Kelkit
Çayı Vadisi arasını kapsayan, doğudan Gü-
müşhane Dağları ve batıdan Canik Dağları ile
sınırlanan Giresun Dağları, yüzey biçimlerinin
genel görünümünü belirler. Giresun Dağları;
geniş, oldukça yüksek, genellikle vadilerle par-
çalanmış, zengin bir orman örtüsüyle kaplıdır.
Dağların dorukları doğuda Gümüşhane il sını-
rına yakındır (Alucra Dağları, 3.200 metre). Ba-
tıda Kırkkızlar (ya da Kırklar Tepesi, 3.038) ve
Karataş (2.754 metre) doruklarından sonra al-
çalmaya başlar. Giresun’u Anadolu içine bağ-
layan Giresun-Şebinkarahisar yolu bu dağları
Eğribel’de (2.075 metre) aşar. Giresun Dağla-
rının güney yamaçları Kelkit Çayı’nın kolu olan
Bağarsık Çayı ve kollarıyla yarılır. Genellikle
dağların doruklarından doğrudan doğruya de-
nize inen akarsuların en önemlisi Tirebolu’nun
doğusundan denize dökülen Harşit Çayı’dır (ya
da Doğankent Çayı, 160 km). Gelevera Çayı,
Yağlıdere, Aksu, Batlama Deresi ve Pazarsuyu,
diğer akarsularıdır. İlin güney kesimlerindeki
suları Kelkit Çayı (373 km) toplar. İklim ve Bitki
Örtüsü: İklim, kıyı ve iç kesimler arasında fark-
lılık gösterir. Kıyılar ılık ve yağışlı bir iklime sa-
hiptir, güneye gidildikçe kara iklimine geçilir.
Kentte 14,2°C olan yıllık sıcaklık ortalaması,
Şebinkarahisar’da 9,2°C’dir. Yine kentte 1.298
mm olan yıllık yağış ortalaması aynı ilçede
563,5 mm’dir. Yılın bütününe dağılmış olan ya-
ğışlar, sonbaharda daha sıklaşır. Kıştan yaza
geçiş, ülkenin diğer yerlerinden daha yavaş
olur. Kıyıdaki yumuşak iklim koşulları dağlık
kesimlerde ve Kelkit havzasında değişir. Kışlar
daha sert, kar örtüsü daha uzun süre kalıcı, yaz-
lar daha serin geçer. İlin doğal bitki örtüsü or-
mandır; topraklarının üçte birine yakın kısmını
kaplayan ormanlar deniz kıyısından başlayarak
1.900 metreye kadar ulaşır; daha yükseklerde
dağ bitkileri görülür; zengin orman örtüsü, iç
kısımlarda kurakçıl ormana dönüşür. Bu doğal
görünüş yüzyıllar boyu insan etkisiyle değişik-
liklere uğramış, kıyı boyunca ormanların yerini
fındıklıklar ve tarlalar almıştır. Kelkit vadisi ise
bozkır görünümündedir. Ekonomi: Tarımsal
üretim yapılabilen alan yüzde 8 dolayındadır.
İlin en önemli gelir kaynağı fındıktır. Türkiye’nin
toplam fındık üretiminin yüzde 18’i Giresun’dan
elde edilir. Genellikle orman üst sınırı üzerinde
yer alan yaylalardaki çayırlar hayvan otlatma
alanlarıdır. Daha aşağılardaki dar düzlüklerde,
yamaçlarda mısır, buğday, arpa, patates ve la-
hana yetiştirilir. İlde pek fazla rezervi olmasa
da, bakır-kurşun, bakır-pirit, flüorit, demir,
kaolin, mermer ve uranyum bulunur. Gire-
sun’un ekonomik yapısı fındık üretimi, işlen-
mesi ve ticaretine dayanır. Fiskobirlik ve
Fındık İhracatçılar Birliği aracılığıyla fındık
ihraç edilir. Küçük sanayi üç ana iş kolunda
Giresun
Yüz ölçümü
:7.151 km
2
Nüfusu
:421.766 (2008)
İlçe sayısı
:16
İl trafik kodu
:28
GİRESUN
Giresun'dan bir görünüm
