399
• tafl ç›kartmak (biri, baflkas›na):
Biri, ötekinden özellik, yetenek vb. bak›mlardan üstün
olmak.
Kalfa ama ustas›na tafl ç›kart›r.
• tafl› gedi¤ine koymak:
Söylenmek istenen sözü, tam zaman›nda ve yerinde
söylemek.
Tafl› gedi¤ine koyunca karfl›s›ndaki susmak zorunda kal-
d›.
• tafl kesilmek:
Hareketsiz kalmak, sesini ç›karamaz olmak.
Korkusundan tafl kesilmiflti.
• tafl tafl üstünde b›rakmamak:
Yap›lar› bafltan bafla y›kmak.
Deprem tafl tafl üstünde b›rakmam›flt›.
• tafl yürekli:
bk. kat› yürekli.
• tatl› bela:
Sevildiklerinden dolay› verdikleri s›k›nt› ve üzüntülere
katlan›lan kimseleri nitelemek için söylenir.
Tatl› bela yine karfl›ma ç›kt›.
• tatl› dil:
Gönül al›c› söz.
Tatl› dil ile her istedi¤ini yapt›r›rd›.
• tatl› sert:
Ne çok sert ne çok yumuflak söz ya da davran›fl.
Davran›fllar› tatl› sertti.
• tatl›ya ba¤lamak (bir ifli):
Tart›flmal› bir konuyu kimseyi gücendirip k›rmadan bir
çözüme ulaflt›rmak.
Anlaflmazl›¤› tatl›ya ba¤lay›nca herkes mutlu oldu.
Deyimler/385-404 21/07/2010 21:01 Page 399
