de¤il. Jane, benimle evlenir misin? diye yalvar›rcas›na sordu.
Sözlerinden bir fley anlayam›yordum. Birkaç dakika yüzüne bak-
t›m, fakat konuflamad›m.
– Jane, dedi. Miss Ingram’› hiçbir zaman sevmedi¤imi, onun da be-
ni sevmedi¤ini biliyorsun. Geçen ay benimle konuflmad›. Benim asl›n-
da, sand›¤› kadar zengin olmad›¤›m› duymufl. Jane, sevdi¤im sensin.
Lütfen eflim ol. Benim olaca¤›n› söyle.
‹lk kez, onun ilk ad›n› kullanarak:
– E¤er beni gerçekten seviyorsan, eflin olurum Edward (Edv›rd),
dedim.
Mr. Rochester:
– Jane, aflk›m. Seni ilk gördü¤üm andan bafllayarak sevdim. Fakat
senin de beni sevdi¤ini bilmiyordum. fiimdi beni gerçekten sevdi¤ini
düflünüyorum, diyerek beni kollar›na ald›. Mutlulukla:
– Tanr› beni affetsin! Ona sahibim ve sonsuza kadar onu b›rakma-
yaca¤›m. Hiç kimse beni durduramaz! diye hayk›rd›.
O anda hava de¤iflti. Ay hâlâ gökyüzündeydi; ama bulutlanm›flt›.
Hava iyice kararm›flt›. Güçlü bir rüzgâr esmeye bafllad›. F›rt›na ç›-
kacakt›.
Mr. Rochester elimi tutup:
– Haydi! Hemen içeri girelim can›m, dedi ve eve do¤ru koflmaya
bafllad›k.
Ya¤mur bafllam›flt›. Eve var›ncaya kadar, s›r›ls›klam olmufltuk. Gü-
lerek yukar› ç›kt›k.
– Çabuk can›m, hasta olmadan üstündekileri ç›kar. ‹yi geceler, iyi
geceler tatl› Jane’im, dedi.
* * *
60
