Uzun zaman önce, genç bir adam, baflka bir ülkeye gitti. Oradayken bü-
yük bir hata yapt›. Bu hatas›n›n sonuçlar›, bütün yaflam› boyunca onu
her yerde izledi. Hatas› için çok üzgündü; fakat düzeltmek için yapabile-
ce¤i bir fley yoktu. Bütün dünyay› dolaflt› ve unutmak için birçok aptalca
ifl yapt›, fakat unutamad›. En sonunda eve döndü. Yaflam›n›n bitti¤ini
düflünüyordu; fakat orada yeni bir dostla tan›flt›, onu de¤ifltiren biriyle.
Tan›flt›¤› bu insanla, yaflam›n›n yeniden iyi olabilece¤ini düflünmeye
bafllad›. Ancak, ilk hata duruyordu ve hiç unutulmayacakt›. Bu yeni
dostla kalmas› gerekiyor, o bunu istiyor. Geçmifli unutup yine yaflamak
istiyor. Hakl› m› Jane?
Ona, “Evet,” diyemedim. Mr. Rochester’›n kendinden söz etti¤ini
biliyordum. Yeni dost da bendim. Eski hatas›n›n ne oldu¤unu bilmiyor-
dum. E¤er benimle, yeni dostuyla kal›rsa, bu yanl›fl olacakt›. Çok üz-
gündüm, o da bunu biliyordu.
Bir süre sessizce oturduk. Sonra Mr. Rochester, aya¤a kalk›p bir
afla¤› bir yukar› yürümeye bafllad›. Döndü¤ünde, sesi de¤iflmiflti.
– Gel Jane. Hemen içeri girmelisin. Çok beyaz görünüyorsun. Git-
meden önce, dün gece hakk›nda kimseye bir fley söylemeyece¤ine
söz ver.
– Söz, dedim ve onu orada b›rakarak eve girdim.
* * *
52
