– Jane, çok kötü bir fley göreceksin. Kan görürsen korkmazs›n de-
¤il mi? diye sordu. Gel, elimi tut, diyerek odalardan birinin kap›s›n› açt›.
‹çeri girdi¤imizde Mr. Mason’›n bir yatakta yatt›¤›n› gördüm. Gözle-
ri kapal›yd› ve yüzü bembeyazd›. Bir kolu kan içindeydi.
Mr. Rochester:
– fiamdan› tut Jane, dedi ve Mr. Mason’›n yüzünü ve kolunu y›ka-
d›. Zavall› adam gözlerini açt› ve zay›f bir sesle:
– Ölecek miyim? diye sordu.
Mr. Rochester:
– Hay›r, hay›r Mason. Önemli bir fley de¤il, dedi. fiimdi doktoru ge-
tirece¤im.
Sonra bana ve Mr. Mason’a dönerek:
– Jane, seni bu beyle bir süre yaln›z b›rakaca¤›m. Ben yokken bir-
birinizle konuflmamal›s›n›z, diye ekledi.
O gittikten sonra korkmamaya çal›flt›m, fakat bu çok zor oluyordu.
Yandaki odadan, Grace Poole’un garip sesleri geliyordu. Her an içeri
gelebilece¤inden korkuyordum. Gecenin bir yar›s›nda, bu yabanc›
adamla burada ne yap›yordum? Burada ne olmufltu? Thornfield’daki
her fley gizemliydi. Mr. Mason ve benim, neden birbirimizle konuflma-
mam›z gerekti¤ini anlayam›yordum. Bütün bunlar›n anlam› neydi?
Sonunda gün a¤armaya bafllad›. Uzaktan Pilot’un sesini duydum.
Biraz sonra Mr. Rochester, köyden getirdi¤i doktorla beraber içeri girdi.
Telâflla:
– Dr. Carter (Kart›r), çabuk olmal›y›z, dedi.
Dr. Carter:
– Adam hareket edemeyecek kadar hasta de¤il, de¤il mi?
– Hay›r, efendim. Koluna önemli bir fley olmam›fl. Gelin Mr. Mason,
k›sa zamanda iyilefleceksiniz.
Zavall› adam:
– Beni öldürdü, diye inledi.
Dr. Carter’›n:
– Hay›r, hay›r. Çok kan kaybettiniz o kadar.
Mr. Mason:
50
