ler duymuflsunuzdur. Evet, iflte söylüyorum, o deli kad›n benim eflim.
Gelin, hepiniz Thornfield’a gelip onunla tan›fl›n.
Bu sözlerden sonra, kiliseden ç›k›p yürümeye bafllad›. Thornfield’a
kadar peflinden gittik. Bizi kap›da karfl›lay›p kutlamak için bekleyen hiz-
metçilere:
– Çekilin, çekilin. Bugün nikâh filân olmad›. Çok geç. On befl y›l
geç! diye ba¤›rarak üçüncü kata ç›kt›. Oradaki odalardan birinin kap›-
s›n› açt›.
Oda çok karanl›kt›, çünkü pencereleri yoktu. Ateflin yan›nda Grace
Poole’u gördüm. Yemek yap›yordu. Mr. Rochester:
– Günayd›n Mrs. Poole, dedi. Nas›ls›n›z? Eflim bu sabah nas›l?
Grace Poole:
– Kötü de¤il beyefendi. K›zg›n, fakat tehlikeli de¤il.
O anda, karanl›kta onu gördüm. O, iki gece önce odama gelen kor-
kunç kad›nd›. Vahflî bir hayvana benziyordu. Bacaklar› ve kollar› üze-
rinde durmufl, garip sesler ç›kar›yordu. Mr. Rochester’› görünce ona
do¤ru at›ld›. Grace Poole:
– Dikkatli olun efendim! diye ba¤›rd›. Sizi gördü. Ç›ksan›z iyi olur!
Mr. Rochester:
– Hay›r, Mrs. Poole, dedi. Bu insanlar›n eflimle tan›flmalar›n› istiyo-
rum.
Korkunç kad›n, birdenbire Mr. Rochester’a koflarak onun bo¤az›n›
s›kmaya bafllad›. Bu bir sevgi belirtisi de¤ildi. San›r›m, onu öldürmek
istiyordu. Çok güçlü görünüyordu. Mr. Rochester, onunla bir süre u¤-
raflt›ktan sonra, bir sandalyeye oturtup kollar›n› ve bacaklar›n› ba¤la-
may› baflard›. Bu çekiflme s›ras›nda Mr. Rochester, ona mümkün oldu-
¤u kadar yumuflak davranmaya, can›n› yakmamaya çal›flm›flt›.
Kad›n sustuktan sonra, Mr. Rochester:
– Bu benim eflim, dedi. On befl y›ld›r da bana böyle davran›yor.
Gördü¤ünüz gibi deli. Annesi de öyleydi. Fakat evlenmeden önce, bu-
nu bana kimse söylememiflti.
Sonra Mr. Mason’a bak›p:
– Çok u¤raflt›m, fakat onu de¤ifltiremedim, dedi. Sonra, bana dön-
66
