– Fakat vahflî bir hayvan gibi beni ›s›rd›. Kan›m› içti, diye zay›f bir
sesle sözlerini sürdürdü. Oh Tanr›m, korkunçtu. Baflta o kadar sessiz
görünüyordu ki...
Mr. Rochester:
– Sana onunla konuflmaman›, tehlikeli bir kad›n oldu¤unu söyle-
mifltim.
– Fakat yard›m edebilece¤imi düflündüm.
– Düflünmüfl! Düflünmüfl! Seni aptal! diye Mr. Rochester ba¤›rd›.
Sonra doktora:
– Çabuk ol Carter. Hizmetçiler biraz sonra uyan›r. Jane, önce se-
nin afla¤›ya inmeni istiyorum. E¤er biriyle karfl›lafl›rsan, merdivenlerin
alt›na gelip yavaflça öksür.
Alt›ya çeyrek kala, Mr. Mason ve Dr. Carter, Thornfield’dan ayr›ld›-
lar. Giderken Mr. Mason’›n flunlar› söyledi:
– Ona iyi bak Rochester, nazik davran.
Ne demek istemiflti? O korkunç geceyle ilgili her fley beni korkutu-
yordu.
Gittiklerinde, Mr. Rochester elimi tuttu ve:
– Oh, Jane, umar›m bu son olur, dedi. Benimle bahçeye gel, henüz
eve giremem.
Gidip a¤açlardan birinin alt›na oturduk. Günefl do¤uyordu ve bah-
çe çok güzel görünüyordu.
– Bu, senin için çok garip bir geceydi Jane, diye konuflmaya bafl-
lad›. Bu ifle seni de kar›flt›rd›¤›m için, çok üzgünüm. Seni Mason’la yal-
n›z b›rakt›¤›m zaman çok korktun mu?
– Evet, beyefendi. Garip sesler duydum. Yandaki odadan içeri biri
gelecek diye korkuyordum. Orada Grace Poole vard›, de¤il mi?
Sesini ç›karmad›.
– fiimdi tehlike geçti mi? diye sordum.
– Korkar›m, Mason ‹ngiltere’den gidinceye kadar tehlike sürecek.
Ondan sonra, güvenlik içinde olaca¤›z, dedi.
– Beyefendi anlam›yorum. Neden Mr. Mason bu kadar tehlikeli?
– Bunu flimdi söyleyemem Jane. Fakat sana bir öykü anlataca¤›m:
51
