EVDEN AYRILIYORUM
O gece uyuyabilece¤imi sanm›yordum; fakat yatar yatmaz uyudum
ve bana cesaret veren bir rüya gördüm. Sabah kalkt›¤›mda, Thornfi-
eld’dan ve Mr. Rochester’dan hemen ayr›lmaya karar verdim. Yan›ma,
biraz para ve yiyecek alarak kimseye görünmeden evden ç›kt›m.
Millcote’un ters yönüne do¤ru, h›zl› h›zl› yürümeye bafllad›m. Bu
yol, kimseyi tan›mad›¤›m bir kasabaya gidiyordu. Mr. Rochester’›n da
orada tan›d›¤› oldu¤unu sanm›yordum.
Geçen bir arabadan, beni de götürmesini isteyip 20 flilin önerdim.
Bütün param buydu. Art›k Thornfield’dan sonsuza dek ayr›lm›flt›m.
Arabayla iki gün yolculuk yapt›m. Daha sonra, inmek zorunda kal-
d›m; çünkü param ancak bu kadar›na yetmiflti. Thornfield’dan ayr›ld›-
¤›m ikinci geceyi, y›ld›zlar›n alt›nda geçirdim. Baflka nereye gidebilir-
dim? Param yoktu. Yatak ücreti veremezdim. Ertesi gün, yine yürüme-
ye bafllad›m. Tek düflündü¤üm ölmekti; ama hâlâ yaflad›¤›ma göre, yi-
yecek ve ifl bulmal›yd›m.
Saatlerce yürüdükten sonra, bir köye vard›m. Karfl›laflt›¤›m insa-
nlara, nerede ifl bulabilece¤imi sordum. Kimse yard›m etmedi. Yiyecek
rica ettim, veren olmad›. O gün yaflad›¤›m mutsuzlu¤u yazmam ola-
naks›z.
71
