ö¤retmen lojman› da var. Büyük bir okul olmayacak, köyün k›zlar› ge-
lecek. Buran›n müdürlü¤ünü yapabilir misin? Daha önemlisi, yapmak
ister misin?
– Evet, Mr. Rivers, dedim. Bunu yapmaktan çok memnun olaca-
¤›m.
Bu ifl fazla heyecanl› olmayabilirdi; ama köyün insanlar›na çok yar-
d›m›m dokunacakt›. Yaflam›m sessiz ve sakin geçecekti.
St. John, buna çok memnun olmufltu ama, ayn› zamanda be¤en-
meyece¤imi de düflünüyordu. Ona, Diana ve Mary oradan ayr›ld›ktan
sonra ifle bafllayaca¤›m› söyledim.
Tatilin son günü St. John’a bir mektup geldi. Okuduktan sonra, hiç-
bir fley söylemeden, okumalar› için Diana ve Mary’ye verdi.
Diana mektubu bitirdikten sonra:
– John amca ölmüfl! diye hayk›rd›. St. John:
– Evet, dedi. Üstelik bütün paras›n› baflka birine b›rakm›fl!
Üçü de üzgün ve biraz k›zg›n görünüyorlard›.
Mary yavaflça:
– Onun yard›m› olmadan da yaflayabiliriz, dedi. fiimdiye kadar öy-
le yapt›k.
St. John odadan ç›kt›ktan sonra Diana, bana:
– Yanl›fl anlama Jane, dedi. John amcay› hiç tan›mad›k. O, anne-
min kardefliydi. Çok uzun zaman önce babamla kavga ettiler. Babam,
John amca yüzünden bütün paras›n› kaybetmiflti. Daha sonra John am-
ca, zengin oldu. Babam öldükten sonra, onun bize yard›m edece¤ini dü-
flünmüfltük. Hiç çocu¤u yok. Fakat bütün paras›n› baflkas›na b›rakm›fl.
Tabi, paras›n› istedi¤ine vermekte serbest, fakat biz ummufltuk ki...
Diana, bu sözlerden sonra sustu ve daha fazla bir fley söylemedi.
* * *
75
