flayan John Eyre. Mr. Briggs, John Eyre’in avukat›yd›. Bana, geçen
a¤ustosta, amcam›n paras›n› baflkas›na b›rakt›¤›n› yazd›. Birkaç hafta
önce, baflka bir mektup daha ald›m. Amcam›n paras›n› b›rakt›¤› kad›n›
bulamad›¤›n› yaz›yordu. Benden, onun hakk›nda bir fley bilip bilmedi-
¤imi soruyordu. Sonra geçen akflam resmin üzerindeki ad›n› gördüm,
dedi ve gitmek üzere döndü. Onu yine durdurdum.
– Bir dakika St. John, dedim. Anneniz ve babam kardefltiler, öyle
mi? O zaman, o benim halamd›.
– Evet.
– Öyleyse siz, Diana ve Mary, benim kuzenlerimsiniz.
– Evet, biz kuzeniz.
Ona bakt›m. Bu harikayd›! En sonunda, ailemin bir parças›n› bul-
mufltum. Çok mutluydum.
– Oh, St. John, diye hayk›rd›m. Çok mutluyum!
St. John gülümsedi:
– Jane, sen tan›d›¤›m en garip k›zs›n. Sana zengin oldu¤unu söy-
ledi¤imde, pek sevinmifl görünmedin. fiimdi, kuzen oldu¤umuzu söyle-
yince, mutluluktan uçtun. Seni hiç anlam›yorum.
St. John bunlar› söylerken gülüyordu.
– Ama daha önce de aç›klamaya çal›flt›m, dedim. San›r›m dünya-
da, tam anlam›yla, hiç yaln›z kalmad›¤›n için mutlulu¤umu anlam›yor-
sun.
Birden durdum. Bir konu daha vard›; John amcan›n paras›n› St.
John, Mary ve Diana’dan alan bendim. Hemen bir çözüm buldum. Biz
dört kuzendik. Paray› dörde bölecektik.
Bunu St. John’a söyledi¤imde, önce pek be¤enmedi. Uzun süre
konufltuk. En sonunda önerimi kabul etti. Bu konu üzerinde daha iyi dü-
flünmemi söylerken, mutlulu¤u yüzünden okunuyordu.
Giderken, okuldan hemen ayr›l›p ayr›lmayaca¤›m› sordu. Yeni bir
müdür bulunana kadar kalaca¤›m› söyledim. Memnun görünüyordu.
– Teflekkürler. ‹yi geceler kuzenim, diyerek gitti.
* * *
80
