– Almanca çal›fl›yordum, dedim.
– Almancay› b›rak›p benimle Hintçe ö¤renmeni istiyorum, dedi.
– Ciddî de¤ilsin, de¤il mi? diye hayk›rd›m.
– Evet ciddîyim Jane. Bana yard›m etmeni istiyorum. E¤er birine
dili ö¤retmek zorunda kal›rsam, kendim de daha iyi ö¤renirim.
St. John’un iste¤ini asla geri çeviremezdim. Hintçe ö¤renmek iste-
miyordum; fakat St. John’›n üzerimde garip bir etkisi vard›. Hay›r diye-
medim. ‹yi bir ö¤retmendi, ama çok çal›flmam gerekiyordu. ‹yi bir fley
yapt›¤›mda, ondan daha iyisini istiyordu.
O k›fl aylar› boyunca, Mr. Rochester’› unutmad›m. Onu, özellikle ge-
celeri düflünüyordum. Mr. Briggs’e yazd›¤›m mektuba gelen yan›tta, Mr.
Rochester hakk›nda bir fley bilmedi¤ini yaz›yordu. Daha sonra, Mrs. Fa-
irfax’a iki kez yazd›¤›m hâlde yan›t alamad›m.
Bir sabah St. John’la çal›fl›rken, birdenbire kendimi çok üzgün du-
yumsad›m ve a¤lamaya bafllad›m. Bir süre a¤lad›ktan sonra St. John:
– Gel seninle biraz yürüyelim, dedi.
Hava çok güzeldi. Evin arkas›ndaki tepeye do¤ru yürüdük. Küçük
bir nehrin yan›ndaki a¤açlara vard›¤›m›zda, yere oturduk. Birkaç daki-
kal›k sessizlikten sonra St. John:
– Jane, alt› hafta içinde ‹ngiltere’den ayr›l›yorum. Gemim, hazira-
n›n yirmisinde kalkacak, dedi.
– Tanr› sana yard›m edecek, çünkü sen onun iflini yap›yorsun.
– Evet, dedi. Bu yüzden çok mutluyum. Bu, benim en büyük mut-
lulu¤um olacak. Öteki insanlar›n neden bana kat›lmad›klar›n› anlam›-
yorum. Sen de ayn› ifli yapabilir misin Jane?
– Bi... Bilmiyorum, dedim. Çok korktu¤um için, daha fazla bir fley
söyleyemedim.
– Evet yapabilirsin, diye sürdürdü konuflmas›n›. Sen de benimle
birlikte Hindistan’a gelmelisin. Gel ve bana misyonerlik ifllerimde yar-
d›m et.
– Oh, St. John, yapamam, diye hayk›rd›m.
– Fakat yapabilirsin Jane. Sen çok iyi bir misyoner efli olacaks›n.
fiu son aylarda hep seni izledim. Benim eflim olman› istiyorum.
82
