seni ba¤›fll›yorum, fakat düflündüklerinin hepsini söylemedin.
Bana flunu söylemedin; -salonda derin bir sessizlik vard›- as-
kerlerinle saraya sald›r›p beni öldürme ve kendini firavun ilân
etme olana¤›n›n bulunup bulunmad›¤›n› bu gece tart›flm›fl ol-
du¤unu...
Büyük bir hayk›r›fl koptu. Birçok subay ileri at›ld›. Komu-
tanlar, k›l›çlar›n› çekerek ilerlediler. Fakat Firavun ellerini kal-
d›rd›, onlar da durdular.
– Böyle bir yalan› f›s›ldamaya kim cüret etti? diye söylen-
di Abi. Kaku’ya, sonra muhaf›z komutan›na bakt›.
– Subaylar›ndan kuflkulanma, dedi Firavun. Onlar suç-
suzdurlar. Sana böyle bir fleyi düflünmemeyi ö¤ütledi¤i için
müneccimine teflekkür edebilirim. Kaybetti¤i fleyin yerine
geçmek üzere Kaku’ya arma¤an verece¤im: Kaybetti¤i köle-
yi yeniden alacakt›r.
Kaku konuflmay› duyan›n ve Firavun’a söyleyenin Meritra
oldu¤unu anlad›. Firavun sözlerini sürdürdü:
– Seni ba¤›fll›yorum Abi. fiimdi iste¤ine gelelim. Sen ülke-
nin en büyük beyisin, ben ölünce yerimi de doldurabilirsin.
Ama ben henüz sa¤›m, henüz çocuklar›m da olabilir. Abi, ölü-
müne dek tutuklu kalmak m› istersin, yoksa bana karfl› asla
elini kald›rmayaca¤›na ve bana karfl› hiçbir komplo kurmaya-
ca¤›na yemin etmek mi istersin? Tanr›lar ad›na buna ant iç!
Abi, Kral’a karfl› bir plân kurmak istemedi¤ine, tanr›lar
ad›na ant içti.
* * *
17
