devam ettiler. Huck, hemen pefllerinden gidiyordu. Birden
ayak sesleri kesilince, kendisinden çok uzaklaflt›klar›n› düflün-
dü; yetiflmek için koflmaya haz›rlan›yordu ki çok yak›n›nda bi-
ri öksürdü. Huck, neredeyse korkudan bay›lacakt›.
Bayan Douglas’›n evinin önündeydiler. Huck, ¡Hazineyi ora-
ya gömerlerse çabucak buluruz.™ diye düflünürken, K›z›lderi-
li Joe’nin sesini duydu.
— Ne aksilik! Bu saatte ›fl›¤› yand›¤›na göre konuklar› var
herhâlde.
— Hani nerede? Ifl›k falan göremiyorum ben, dedi ‹span-
yol.
Huck, önce kaçmay› düflündü. Sonra dul kad›n›n kendisine
çok iyilik yapt›¤›n› hat›rlay›nca bundan vazgeçti. Onu öldüre-
ceklerdi; keflke gidip kad›n› uyarabilseydi! K›z›lderili Joe;
— Önünde çal›lar var da ondan. Buraya gel, flimdi bak,
dedi.
— Evet. Konuklar› olabilir. En iyisi vazgeçmek.
— Bir daha dönmemek üzere buralardan ayr›laca¤›z. Son
f›rsat› de¤erlendirmeliyiz. Onun paras›nda pulunda gözüm
yok. Hepsi senin olsun. Amac›m öç almak. Yarg›ç kocas› be-
ni serseri diye tutuklat›p bütün köy halk›n›n gözü önünde k›r-
baçlatm›flt›. O öldü, kar›s› yafl›yor.
— Öyleyse bir an önce bitirelim bu ifli.
— ‹çeride konuklar varken nas›l olacak? Ifl›k sönünceye
dek beklemeliyiz.
Huck, solu¤unu tutarak geri çekildi. Gürültü yapmamaya
dikkat ediyordu. Bast›¤› bir dal çat›rdayarak k›r›ld›. Durup
çevreyi dinledi. Sessizlik bozulmam›flt›. Çal›lar›n aras›na kadar
75
