sessizce süründü. Ötekilerden iyice uzaklaflm›fl say›l›rd›. Tafl
oca¤›na gelince, tehlikenin geçti¤ini düflündü. Bir koflu tuttur-
du. Welshman baban›n evine var›ncaya dek durmad›. Oraya
var›r varmaz kap›y› deli gibi yumruklamaya bafllad›. Yafl-
l› adam›n iri k›y›m iki o¤lu pencereden seslendiler.
— Ne oluyor? Kim yumrukluyor kap›y›?
— Ben, Huckleberry Finn! Aç›n kap›y›, size her fleyi anla-
taca¤›m!
— Huckleberry Finn mi? Bu saatte kap› aç›lacak biri de-
¤il, ama yine de içeri al›n çocuklar. Derdi neymifl bakal›m?
Huck, içeri girer girmez;
— Ne olur benim anlatt›¤›m› kimseye söylemeyin. Çünkü
öldürürler beni. Dul bayan›n çok iyili¤ini gördüm. Benim ha-
ber verdi¤imi kimseye söylemezseniz, her fleyi anlat›r›m, dedi.
— Bu çocu¤un gerçekten de anlataca¤› fleyler var. Anlat
bakal›m o¤lum, merak etme kimseye senden söz etmeyiz, de-
di yafll› adam.
Birkaç dakika sonra Welshman ve o¤ullar›, silahlar›n› al›p
tepeye t›rmanm›fllard›. Huck, çal›l›klara var›nca daha ileri git-
meyip bir kayan›n ard›na sindi. Az sonra silah sesleri ve ba¤-
r›fllar duyunca, tepeden afla¤› h›zla koflmaya bafllad›.
Pazar sabah› gün ›fl›rken Huck, tepeyi t›rman›p yavaflça
Welshman baban›n kap›s›n› vurdu. Evdekiler, geceki olay ne-
deniyle, en küçük seste bile uyanacak durumdayd›lar.
— Kim o?
— Ben... Huck Finn.
— Kap›m›z her zaman bu çocu¤a aç›kt›r. Gel bakal›m o¤-
lum, gir içeriye.
76
