girip ç›kanlar› gözetlediler. Bekledikleri kiflilerden hiçbiri gel-
medi. Hava çok ayd›nl›kt›. Sonunda, Tom eve döndü. Gökyü-
zü bulutlan›rsa Huck kap›da miyavlayacak, birlikte gidip
anahtarlar› deneyeceklerdi.
Gökyüzünün bulutlanmas›ndan umudunu kesen Huck, bofl
bir fleker f›ç›s›na girip uyudu.
Çocuklar, ancak Perflembe günü, bekledikleri f›rsat› yaka-
lad›lar. O gece hava kapal› oldu¤undan, ortal›k alabildi¤ine
karanl›kt›. Tom, teyzesinin eski teneke fenerini al›p evden ç›k-
t›. Ifl›¤›n›n görülmemesi için fenerin üzerini bir bezle örtmüfltü.
Onu, Huck’un yatt›¤› f›ç›ya saklad›lar.
Gece yar›s›na do¤ru han›n ›fl›klar› söndü. Arka soka¤a gi-
ren ç›kan olmam›flt›. Sessizli¤i, uzaktan gelen gök gürültüleri
bozuyordu. Tom, feneri alarak hana do¤ru yürüdü.
Bir süre sonra, Huck kayg›lanmaya bafllad›. Beklemek çok
uzun gelmiflti. Gideli saatler geçmifl gibi geliyordu. Akl›na
hep korkunç fleyler geliyordu.
Karfl›da bir ›fl›k gördü. Tom, fener elinde koflarak geliyor-
du. Yan›na gelince;
— Kaç! Çabuk kaç, diye ba¤›rd›.
‹ki çocuk bütün h›zlar›yla koflmaya bafllad›lar. Solu¤u kö-
yün afla¤›s›ndaki eski mezbahada ald›lar. Tam o s›rada, f›rt›-
na bafllad›. Tom, kalp at›fllar› biraz düzene girince konufltu.
— Çok korkunçtu! Denedi¤im anahtarlar kilide uymuyordu.
Dalg›nl›kla tokma¤› tutmuflum. Me¤er kap› kilitli de¤ilmifl, he-
men aç›ld›. ‹çeri girip fenerin örtüsünü kald›r›nca bir de ne
göreyim?
70
