Huck, böyle güzel sözler duymaya pek al›fl›k de¤ildi.
— Karn›n açt›r senin. Kahvalt› birazdan haz›r olur. Senin
dün gece buraya dönece¤ini san›yorduk.
— Silahlar patlay›nca çok korktum. Geceki olaylar› merak
etti¤im için geldim. Ölü bile olsalar onlara bir daha rastla-
mak istemem.
— Dün, kötü bir gece geçirdin çocuk. Fazla yata¤›m›z var.
Kahvalt›dan sonra biraz yatar dinlenirsin. Yaz›k ki onlar› eli-
mizden kaç›rd›k. Senin tarif etti¤in yere gittik. ‹yice yaklafla-
na dek ses ç›karmadan ilerledik. Tam da o s›rada, kendimi tu-
tamay›p hapfl›rd›m. Ben önden yürüyordum. Çal›lar›n arkas›n-
dan iki kiflinin f›rlay›p kaçt›¤›n› gördüm. Çocuklara atefl etme-
lerini söyledim, ben de silah›m› ateflledim. Haydutlar bize atefl
ederek ormana kaçt›lar. Ayak sesleri kesilince onlar› izleme-
yi b›rakt›k. Sonra köye inip flerife durumu anlatt›k. Hava ay-
d›nlan›nca her yan› arayacaklar. O¤ullar›m da onlarla birlik-
te gidecek. Hava çok karanl›kt›. Kim olduklar›n› göremedik.
Sen görebildin mi?
— Evet, onlar› köyden buraya dek izledim. Biri, sa¤›r dil-
siz ‹spanyol. Öteki de üstü bafl› dökülen, korkunç yüzlü...
— O kiflileri tan›yorsun. Bir gün ben de rastlam›flt›m onla-
ra. Hemen oradan uzaklaflm›fllard›.
Welshman baba o¤ullar›na seslendi.
— Haydi, siz de do¤ru flerife gidin. Kahvalt›n›z› yar›n sa-
bah yapars›n›z, dedi.
Delikanl›lar yola ç›kmadan, Huck arkalar›ndan kofltu.
— Ne olur, onlar› ele verenin ben oldu¤umu söylemeyin!
77
