Alice:
– Bir kedi bir krala bakabilir. Bir yerde okumufltum, flim-
di nerede oldu¤unu an›msayam›yorum.
Kral öfkeyle:
– Gözüm görmesin bu kediyi! diye ba¤›rd›. Bunun bu-
radan kald›r›lmas›n› istiyorum.
Kraliçe ne oldu¤unu anlamaya bile gerek görmeden:
– Kesin kafas›n›! diye emretti.
Kral:
– Cellâd› getirece¤im, diyerek oradan ayr›ld›.
Alice, oyun alan›na dönüp ta bahçenin öbür ucuna gi-
den flâmingosunu buldu. Yine kaç›rmamak için hayvan›
koltu¤unun alt›na s›k›flt›r›rken:
– Gideyim de arkadafl›mla biraz daha konuflay›m, dedi.
Yine ayn› yere geldi¤inde, kedinin çevresinde büyük bir
kalabal›k gördü. Cellât, Kral ve Kraliçe bir kavgaya tutufl-
mufl, avaz avaz ba¤›r›yorlard›. Öbürleri susmufl, onlar› din-
liyorlard›. Alice’i görünce üçü de derdini ona anlatmaya
bafllad›.
Ama hepsi ayn› anda konufltu¤u için, hiçbir fley anlafl›l-
m›yordu.
Cellâd›n derdi fluydu; flimdiye kadar hiç böyle bir fley
yapmam›flt›, flimdiden sonra da yapamazd›. Bir bedene
ba¤l› olmayan kafa kesilemezdi.
Kraliçeyse emir hemen yerine getirilmeyecek olursa,
orada bulunan herkesin bafl›n› kestirece¤ini söylüyordu.
‹zleyenleri allak bullak eden de buydu.
Alice, söyleyecek baflka bir fley bulamad›¤›ndan:
– Kedi, Düfles’indir. Ne yap›lmas› gerekti¤ini ona sor-
mal›s›n›z, dedi.
56
