KRAL‹ÇE’N‹N KR‹KET SAHASI
Kap›n›n tam yan›nda bir gül a¤ac› vard›. A¤ac›n gülleri
beyazd›, ama üç bahç›van durup dinlenmeden bunlar› k›r-
m›z›ya boyuyordu. Bahç›vanlar, bildi¤imiz oyun k⤛tlar›n-
dan elbiseler giymiflti. Befl, Yedi ve Üç say›lar›, ellerinde
f›rçalarla durup dinlenmeksizin gülleri boyuyorlard›. Neler
oldu¤unu merak eden Alice, onlara do¤ru ilerlerken, birinin
öbürüne flöyle söyledi¤ini duydu:
– Üzerime boya s›çrat›yorsun... Dikkat et, Befl!
– Bilerek yapmad›m. Yedi koluma çarpt›.
Bunun üzerine öteki bafl›n› kald›rd›:
– Zaten suçu hep baflkas›n›n üzerine atars›n!
– Dün, Kraliçe idam› hak etti¤inden söz ediyordu. Sen
sussan daha iyi edersin.
Yedi, f›rças›n› yere att›:
– Bütün kötü fleyler... O s›rada gözleri, bir kenara diki-
lip kendilerini dinlemekte olan Alice’e tak›ld›. Hemen ken-
dini toplad›. Öbürleri de döndüler ve hep birden yerlere ka-
50
