Kraliçe, bo¤uk bir sesle yine ba¤›rd›:
– Kalk›n!
Üç bahç›van hemen f›rlay›p kalkt›lar ve e¤ilerek herke-
se selâm vermeye koyuldular. Kraliçe gürledi:
– B›rak›n flimdi selâmlamay›. Bafl›m› döndürüyorsu-
nuz. Ne yap›yordunuz burada?
Bahç›vanlar diz çöküp:
– Majestelerini sevindirmek için çal›fl›yorduk, dediler.
Bu s›rada gülleri gözden geçiren Kraliçe:
– Görüyorum! Kesin kafalar›n› flunlar›n! dedi.
Yürüyüfl kolu ilerledi. Yaln›z, talihsiz bahç›vanlar›n
idam karar›n› yerine getirmek için üç asker kald›.
Alice:
– Size hiçbir fley yapamazlar, diyerek bahç›vanlar› al›p
yan›ndaki bofl bir saks›ya yerlefltirdi.
Askerler, birkaç dakika arand›ktan sonra sessizce
öbürlerinin arkas›ndan gittiler.
– Bafllar› kesildi mi?
– Evet majesteleri!
– Çok iyi! Sen kriket oynamas›n› bilir misin?
Askerler susup Alice’e bakt›lar. Çünkü bu do¤rudan
do¤ruya ona sorulmufltu. Alice sesini duyurmak için:
– Evet! diye ba¤›rarak yan›t verdi.
– Öyleyse sen de gel!
O da onlara kat›ld›.
– Bakal›m daha neler olacak? diye düflünüyordu. O s›-
rada yan›nda titrek bir ses duydu.
– Bugün hava ne güzel de¤il mi?
Alice, kendisini kayg›yla süzen Beyaz Tavflan’›n yan›n-
da yürüyordu.
53
