dar e¤ilerek selâm verdiler.
Alice çekinerek sordu:
– Bu gülleri niçin boyuyorsunuz?
Beflle Yedi yan›t vermediler. Üçe bakt›lar. O da, alçak
sesle durumu aç›klad›:
– Burada k›rm›z› bir gül a¤ac› olmas› gerekiyordu. Biz
yanl›fll›kla beyaz gül dikmifliz. E¤er Kraliçe bunu anlaya-
cak olursa, hepimizin bafl›n› kestirir. Biz de o gelmeden ön-
ce, bütün gücümüzle gülleri k›rm›z›ya boyamaya çal›fl›yo-
ruz.
Tam o anda, kayg›yla çevreyi gözetleyen Befl ba¤›rd›:
– Kraliçe! Kraliçe!...
Üç bahç›van kendilerini yüzüstü yere att›lar. Alice, Kra-
liçe’yi görmek için, merakla ayak seslerinin geldi¤i tarafa
bakt›.
Önce; ellerinde m›zraklarla, bahç›vanlar gibi oyun k⤛-
d›ndan elbiseler giymifl on asker göründü. Bunlar›, p›rlan-
talarla süslü elbiseli asilzadeler izledi. Sonra, hepsi ikifler
ikifler el ele tutuflmufl olarak hoplaya z›playa kraliyet aile-
sinin çocuklar› geldi. Çocuklar da kupa flekilleriyle süslen-
mifl elbiseler giymifllerdi.
Alice davetliler aras›ndaki Beyaz Tavflan’› tan›d›. Sinirli
sinirli konufluyor, kendisine söylenen her fleye gülümsü-
yordu. Alice’i tan›madan, önünden geçip gitti.
Arkadan, k›rm›z› kadife bir yast›k üzerinde, kral›n tac›-
n› tafl›yan saray kâhyas› geçti. Sonunda, oyun k⤛tlar›n-
daki kupalar›n kral ve kraliçesi göründü.
Alice önce:
– Benim de bahç›vanlar gibi yere kapaklanmam gerekir
mi? diye düflündü. Sonra “Hiçbir yerde böyle bir kural duy-
51
