giren günefl ›fl›¤›, solgun yüzünü ayd›nlat›yordu.
– Janet-Smith’den önce Mary Anne (Meri En)’di, diye de-
vam etti Yafll› Kurt. Yolculuk on sekiz ay devam etti. Dostla-
r›m beni, haz›rl›klar s›ras›nda yorulmayay›m diye, New Orle-
ans’›n en lüks oteline yerlefltirdiler. Masraflar da onlardand›
tabi... Her istedi¤imde, hiç k›zmadan cebime para da koyu-
yorlard›.
Bob, bir dikiflte fliflesini bitirdi.
– Hiç fena de¤il, dedi. Ben de yafllan›nca böyle bir fley dü-
flüneyim. Fakat korkmay›n, size rakip olmam.
– Ama bak, bu ö¤üdümü unutma... Zengin, çok zengin
adamlar bulacaks›n. Zenginler paraya merakl› olur... Çabuk
kanarlar.
– ‹nsanlar garip, dedi Bob. Paralar› oldukça daha çok ol-
sun diye ç›rp›n›yorlar.
– Dedi¤in çok do¤ru. Para kaybedince de hasta oluyorlar.
Oysa, bu çeflit yolculuklar sa¤l›¤a yararl›d›r.
Bob, ikinci flifleyi açt›.
– Pekalâ, yüzünüzdeki o yara iziyle sa¤ elinizin parmak-
lar›?... Nas›l oldu? Kuflkusuz, bunlar da gerçek de¤il, diye-
mezsiniz.
Sonra kalk›p yafll› adam›n barda¤›n› doldurdu. Yafll› Kurt
konuflmaya devam etti:
– Benim tam bir centilmen oldu¤umdan kuflkun olmas›n.
Atalar›m›n Amerikan tarihinde önemli bir yeri vard›r. Yüksek
64
