– Evet, tam dört kez yola ç›kt›m. Tabi her defas›nda da eli-
miz bofl döndük. Hazine falan diye bir fley yok ki... Ne ada,
ne de o her defas›nda balland›rarak anlatt›¤›m f›rt›na öyküsü
gerçek...
Bob, flaflk›nl›¤›n› belli etmemeye çal›fl›yordu. Hafifçe ba-
fl›n› kafl›d›.
– Ben sizin çok güçlü oldu¤unuza inan›yordum. Ama,
sand›¤›mdan da çok güçlüymüflsünüz. Bu hazine masal›n›
herkesle beraber ben de yuttum... Aflk olsun...
Yafll› Kurt gülüyordu.
– Senin gibi zeki bir adam› da kafese koyabildikten sonra,
demek ki bende hâlâ ifl var... Sen de benim gibi, hayalci ve
duyarl› bir insans›n. Köpe¤ini, yan›ndaki zenciyi ve seni uzun
uzun inceledim. Senin bir para düflkünü olmad›¤›n› anlad›m.
Seni bunun için sevdim. Ötekilere yüz dolar göstersen, ele
geçirmek için birbirlerini öldürmekten bile çekinmezler. Ben
gördü¤ün gibi yafll›, hem de çok yafll› bir adam›m. Yaflam›-
m›n son günlerini huzur içinde, sevilerek ve say›larak geçir-
mek istiyorum.
– Demek ki bunun için uzun yolculuklar› seviyorsunuz...
Anlamaya bafll›yorum. Bir süre geçtikten sonra tam hazineye
yaklafl›lm›flken, içme suyu f›ç›lar› deliniyor ve haydi limana
geri dönüfl. Bu iflten b›kan, çekilip gidiyor. Sabr› olanlar, yine
para toplay›p yeniden yola koyuluyorlar...
Jacop Bluesse, “evet” anlam›nda bafl›n› sallad›. Camdan
63
