faretini sara nöbetlerinin fliddet-
lenmesiyle ödedi (‹lk nöbeti Peters-
burg sokaklar›ndan geçen bir cena-
ze alay›n› gördü¤ü zaman geçirdi.).
Freud’e göre, Dostoyevski’nin
1849’da Çar’a karfl› bir suikast te-
flebbüsünde bulunmay› planlayan
gençlere kat›lmas› da bast›r›lm›fl
baba katili olma e¤iliminin yeni bir
d›flavurumuydu. Bu tarihte Dosto-
yevski art›k istihkâm uzman› bir
askerî mühendis
de¤ildir. Babas›-
n›n zoruyla girdi-
¤i bu meslekten
1844’te istifa et-
mifl, edebiyat ma-
ceras›na at›larak
Balzac’›n
Eugénie
Grandet
adl› ro-
man›n› Rusça’ya
çevirmeye baflla-
m›flt›r. Böylece
gerek kendi gerek
kahramanlar›n›n hayat› birdenbire
simgesel bir nitelik kazanm›flt›r:
Coflku ve hayal k›r›kl›¤›, gurur ve
afla¤›lanma art›k kendisinin ve ki-
flilerinin ayr›lmaz parçalar›d›r. Bir-
kaç ay içinde
‹nsanc›klar
adl› ro-
man› kendisini bir anda moda bir
yazar yapar fakat arkas›ndan
Öteki
ve
Ev Sahibesi
yay›mlan›nca radi-
kal ayd›nlar taraf›ndan alaya al›n›r.
Bir göklere ç›kar›l›p bir yerin dibine
bat›r›l›nca ezilmifllerin hâline ac›-
79
kan kusturur.
Karamazov Kardefl-
ler
’in yazar› çocuklu¤undan beri bu
uysal ve kaderine boyun e¤en ka-
d›n örne¤ini kendi ailesinin içinde,
bizzat annesinde görmüfltür. Bu
kad›nlar›n sevgileri ve yumuflak-
bafll›l›klar› cellatlar›n› azd›rmaktan
ve zulümlerini daha da artt›rmak-
tan baflka bir ifle yaramaz. Afl›r› du-
yarl› Fyodor bu nedenle babas›n-
dan nefret edecek, ondan i¤rene-
cektir. Ama bu arada babas›n›n
dürtülerini biraz da kendinde du-
yacak ve bundan dolay› ona daha
da çok k›zacakt›r. Bir gün babas›n›n
muhtemelen kendi köylüleri tara-
f›ndan öldürüldü¤ünü ö¤renince
de aynen Dmitriy Karamazov’un
tepkisini gösterecektir: "Babam›n
ölümünde benim hiçbir suçum yok
ama bu öldürmenin kefaretini öde-
meye haz›r›m, çünkü içimden onu
öldürmek geçiyordu." Nitekim ke-
