maktan çok h›n-
c›ndan, devrim-
ci eyleme (daha
do¤rusu söyle-
me) geçer. Bu
seferki kefareti
flaka
götürür
cinsten olmaya-
cakt›r. 23 Nisan
1849’da tutukla-
nan Dostoyevski
22 Aral›k günü
flafak vakti ken-
disini idam mangas›n›n önünde
bulur.
Bir Yazar›n Günlü¤ü
’nde
sahneyi anlat›r: Sesi iflitilmeyen
yayl›m atefli, koflarak gelen çar›n
kuryesi ve idam cezas›n›n dört y›l
kürek cezas›na dönüfltürülmesi.
Dostoyevski, Noel gecesi ayaklar›n-
da prangalarla Sibirya zindanlar›na
götürülür. Orada "insanlar›n ç›plak
kalbini", Rus halk›n› ve ‹ncil’i bu-
lur. Ne var ki aff›n getirdi¤i dini de-
neyimle insan›n sevgi ve özveri yo-
luyla yeniden do¤uflu deneyimi
Dostoyevski’ye ruh ve zihin huzuru
getirmekten çok, insan›n temelde-
ki niteli¤ini büyük bir aç›kl›kla gör-
mesini sa¤lar. Bu yüzden ömür bo-
yunca hidayete ermenin kesin ifla-
reti peflinde koflacakt›r. Belki ku-
mara karfl› afl›r› tutkusunun sebep-
lerinden birini de burada aramak
gerekir. Sürekli olarak para s›k›nt›-
s› çeken Dostoyevski, eline biraz
para geçer geçmez onu kumara ya-
t›rarak ve kar›s›yla alacakl›lar›n›
umutsuzlu¤a düflürmekte tereddüt
etmez.
GERÇE⁄‹ YAKALAMAK
Belinskiy,
‹nsanc›klar
’la ilgili cofl-
kulu elefltirisinde Dostoyevski’ye
80
