MOZART VE MASONLUK
Aral›k 1784’te Mozart masonlu¤u
benimsedi. 1790 tarihli –belki daha
geç– bir tablo,
Taçlanm›fl Umut,
Vi-
yana’daki bir mason toplant›s›n›
temsil etmektedir. En sa¤da Mozart
yan›ndakiyle konuflurken görülebi-
lir. Törenin baflkan›, önde ortada;
ayakta duran, elinde bir k›l›ç bulu-
nan ve yüzü, gözleri kapal› kiflilere
dönük olan Esterhazy prensi ve J.
Haydn’›n “iflvereni” Miklos’tur. Mo-
zart, son operas›
Sihirli Flüt
’te, ma-
sonlu¤u ifllemifltir: Genel görünümü
peri masal›na benzese de amac› de-
¤iflik ayinleriyle masonlu¤a kat›lma
törenlerini anlatmakt›r. Simgesel
olarak kötü güçler (Gece Kraliçesi)
ayd›nl›k dünyaya karfl› ç›karlar, di-
¤er karakterler aras›nda Tamino (te-
nor), Papageno (bariton), Pamina
(soprano) bulunur.
rimsiz geçti ama Aral›kta Alman-
ya’ya yap›lan son bir gezi (Frank-
furt, Mannheim) dönüflü
Re Majör
Yayl› Çalg›lar Befllisi
(K. 593)’ni ta-
mamlad›.
Son senesi olan 1791 ise son derece
verimli geçti:
Mi Bemol Yayl› Çalg›-
lar Befllisi
(K. 595),
Klarinet Konçer-
tosu
(K. 622)
Ave Verum
(K. 618),
La
Clemenza di Tito
(Titus’un Zaferi;
K. 621; Prag, 6 Eylül) ve
Sihirli Flüt
(Die Zauberflöte; K. 620; Viyana, 30
Eylül), bitmemifl
Requiem
(K. 626)
yaz›ld›. Mozart, Viyana’da 5 Aral›k
1791 tarihinde açl›ktan de¤il hasta-
l›ktan öldü¤ü zaman, hedef oldu¤u
elefltirilere ve çekifltirmelere ra¤-
men Avusturya’daki ve Alman ül-
kelerindeki ünü imrenilecek bir
düzeydeydi. Ölümünü izleyen 10
y›l içinde de bütün Avrupa’da ünle-
necekti.
24
