47
tunçtan yapt›¤› an›tsal
Koyunlu
Adam
(1945) bu dönemin ürünleridir.
YAfiAMA SEV‹NC‹
Picasso’nun 1944’te Komünist Par-
ti’ye girmesi ünlü
Bar›fl Güvercini
gibi belli bir olay dolay›s›yla yap›l-
m›fl birkaç eser d›fl›nda, kesinlikle
sosyalist gerçekçilik dogmas›na
ba¤lanmas›na yol açmaz. Tersine
Fransa’n›n kurtuluflu, yeni bir aile
kurma mutlulu¤u ve Akdeniz’e ya-
k›nl›k
Yaflama Sevinci
(1945) ile do-
lup taflan bir dizi eserin do¤mas›na
yol açar, gerçekten de o dönemin
en karakteristik eseri bu bafll›¤› ta-
fl›maktad›r. Antibes flatosunun sa-
lonlar›nda yarat›lan bu gök mavisi
büyük flenlik, sanatç›n›n yeni ilham
perisi Françoise Gilot’nun par›lt›l›
güzelli¤ini ve Antik Ça¤ Akdeniz
kaynaklar›na geri dönüflünü kutlar.
Yal›n ve flematik biçimlere sahip,
hoplay›p z›playan yar› insan yar›
keçi faunalar ve yar› insan yar› at
kentauroslardan oluflan küçük bir
topluluk Picasso’nun resmini istila
etmeye bafllar (
Üçkanatl›: Satir,
Fauna ve M›zrakl› Kentauras
, 1946)
ve sanatç›n›n 1946’da Vallauris’de
yapmaya bafllad›¤› seramik çal›fl-
malar›nda klasik biçimlerle ampirik
teknikleri iç içe geçer. Picasso, hey-
kel sanat›nda da yarat›c› dehas›n›
ortaya koyar. Ünlü
Keçi
’sini (1950)
sorgun dal›ndan
yap›lm›fl eski bir
sepet, k›r›k sera-
mik parçalar› ve
hurma yaprakla-
r›ndan yarat›r.
‹p
Atlayan
Küçük
K›z
’›n (1950) ayak-
lar›na hakiki pa-
buçlar giydirir ve
saç yerine oluklu
karton kullan›r.
Böylece hayat ve
mizah
yeniden
bafllar.
Picasso’nun ölümünden (1973’te
Mougins’de) yirmi y›l sonra hiç ek-
silmeyen bir yetene¤in ve gençli¤in
kan›tlar› olarak kabul edilen fleyle-
rin asl›nda, zaman›nda, en çok elefl-
tiri alm›fl sanatsal biçimler ve uygu-
lamalar oldu¤u saptan›r. Özgürlü-
¤ün eflsiz biçimde kuruluflu, resim-
lerin bitmemifl, “bafltan savma” ha-
vas› (
Çift
, 1970-1971) “çocuksuluk”
ve “gerileme” iflaretleri midir, yoksa
1980’li y›llardaki ya¤l› boya resme
