44
taklide dayanmayan bir geometrik
iflaret sistemi ve tasvirin salt zihin-
sel ve kavramsal niteli¤ini güçlendi-
ren flaflmaz bir tekrenklilik (Yaln›z-
ca bej ve gri kullan›labilmektedir.)
ald›¤›ndan söz konusu uzlafl›mlar
eserin okunmas›n› güçlefltirmekte-
dir (
Akordeoncu
, 1911). ‹ki ressam
soyutlama tehlikesini önlemek ve
gerçekli¤e daha çok yaklaflabilmek
amac›yla 1912’de
eserlerinde her
türlü malzemeyi
kullanmaya bafl-
larlar: sicim, ku-
mafl ve tahta
parçalar›, üfleçte
kesilmifl saçlar,
k⤛tlar, karton-
lar, gazete kesik-
leri, hatta partis-
yonlar ve iskam-
bil k⤛tlar›. Bun-
lar ya olduklar›
gibi bir desenin çizgileri aras›na ka-
t›lmakta ya da bir nesnenin boyutla-
r›na indirilerek aralar›na ›stampa
kal›b›yla bas›lan harfler serpifltiril-
mifl veya boyayla süslenmifl natür-
mortlara dönüfltürülmektedir (
Has›r
‹skemleli Natürmort
, 1912). Kesik
karton parçalar›ndan oluflan ve çev-
resi iplerle çevrilen asamblajlar du-
vara as›l›r (
Gitar
, 1912); ya¤l› boya ve
desen çal›flmalar› alç›, kum ve talafl-
la kaplan›r (
Pipolu Ö¤renci
, 1913-
1914).
Kübizm 1914’te “sentetik” kompo-
zisyonlara yönelir: Üst üste konu-
lan büyük geometrik düzlemler,
noktac›l›k ve canl› renkler, daha de-
koratif bir görünümü olan resimle-
rin
(Güzelim)
ve ileride “pop art”›n
karfl›l›k verece¤i resim-heykel aras›
nesnelerin
(Kabartma tablo: Bardak,
Pipo, Sinek As› ve Zar)
bafll›ca özel-
li¤ini oluflturur.
KLAS‹S‹ZM
Picasso, Cocteau’nun teflvikiyle Di-
aghilev’in yönetimindeki Rus Bale-
si’yle birlikte çal›fl›r. Böylece kü-
bizm sahneye ç›kar (müzi¤i, Erik Sa-
tie’ye ait olan
Geçit Töreni
, 1917). Pi-
casso’nun gençli¤inde çok sevdi¤i
sirk, commedia dell’arte ve klasik
Antik Ça¤ dünyas›, ‹talya’ya yapt›¤›
bir yolculu¤un ard›ndan birdenbire
yeniden boy gösterir. Tiyatro, ‹s-
panyol (müzi¤i Manuel de Falla’ya
ait olan
Üç Köfleli fiapka
, 1919) veya
