Yavaflça:
– Size yard›m edebilir miyim? Size hizmet etmek için yaflam›m› ve-
ririm, dedim.
– Küçük arkadafl›m, dedi. E¤er yard›m›na gereksinimim olursa,
söz veriyorum, sana gelece¤im.
– Fakat flimdi yard›m edemez miyim?
– Evet, dedi. Yemek odas›na gidip Mr. Mason’› bul. Geri döndü¤ü-
mü ve onu görmek istedi¤imi söyleyip buraya getir lütfen.
– Evet, tabi, dedim.
Tam giderken, Mr. Rochester:
– Söyle bana Jane, dedi. Yemek odas›ndaki o insanlar benden nef-
ret etseler, sen de nefret eder miydin? E¤er benimle bir daha konuflma-
salard›, sen de konuflmaz m›yd›n?
Ne garip sorular!
– Tabi ki, sizinle konuflurdum beyefendi. Onlarla olmaktansa sizin-
le olmay› ye¤lerdim. Sizden hiçbir zaman nefret etmeyece¤im efendim.
Bunu biliyorsunuz de¤il mi?
Bu sözlerle, uzun zamand›r saklamaya çal›flt›¤›m her fleyi ona söy-
lemifl oldum.
Mason’› yemek odas›nda buldum. Onu kütüphaneye götürdükten
sonra, yatmaya gittim. ‹ki erke¤in konuflarak yukar› ç›k›fllar›n› duyun-
caya kadar uyuyamad›m.
– Buras› senin odan Mason. ‹yi geceler, iyi uyu, diyen Mr. Roches-
ter’›n sesi, mutluydu.
* * *
48
