– Hay›r, dedi. Senin gibi çok az kad›n var. Sen mutlulu¤a çok ya-
k›ns›n, fakat uzan›p onu yakalayam›yorsun.
– Anlam›yorum, dedim. Lütfen ne demek istedi¤inizi aç›klay›n. Eli-
me bak›n, sizin gibi insanlar bu ifli genellikle bu flekilde yap›yorlar.
– Ben senin yüzüne bakmay› ye¤lerim, dedi. Daha yak›na gel. Yü-
zünü flöminenin ›fl›¤›nda görmek istiyorum.
Yan›na gidip oturdum.
– Oturma odas›ndaki bütün o gösteriflli insanlar›n aras›nda kendi-
ni nas›l duyumsad›¤›n› merak ediyorum. Mutsuz musun? Ya da yafla-
m›n›n bir gün de¤iflece¤ini mi umuyorsun?
– Mutsuz de¤ilim, dedim. Benim tek umudum, bir gün kendi okulu-
mu kurabilmek.
– Bunun, senin tek umudun oldu¤unu sanm›yorum, dedi. Bana bafl-
ka bir fley söyle. Oturma odas›ndayken özellikle bakt›¤›n iki yüz var m›?
– Hay›r, sanm›yorum, dedim. Bütün yüzlere bakmak hofluma gidi-
yor.
– fiu s›ralar herkesin bakt›¤› iki yüz var, de¤il mi?
– Evet, do¤ru, dedim.
– O yüzlerde ne görüyorsun? Aflk m›?
Bu soruyu sorarken, gözlerimin içine bak›yordu.
– Hay›r, dedim. Aflk görmedim.
– Fakat o ikisi evlenecek, de¤il mi? dedi.
– Evet, herkes Mr. Rochester’›n yak›nda Miss Ingram’la evlenece-
¤ini söylüyor, dedim. Fakat ben buraya onlar›n geleceklerini dinlemeye
gelmedim.
Yafll› kad›n:
– Senin gelece¤in flu anda bana pek aç›k olarak görünmüyor, de-
di. Daha yak›n›ma gel, yüzüne yine bakmak istiyorum.
‹yice yak›n›na gittim. Bir süre sustuktan sonra, k›s›k bir sesle yeni-
den konuflmaya bafllad›:
– Gözlerin parl›yor; duygu dolular. fiu anda a¤z›n›n ciddî bir görü-
nümü var, fakat mutlulukla gülebilir. Yüzün, güçlü ve cesur oldu¤unu
söylüyor. Do¤ru olana karar verip onu yapacaks›n.
46
