zaman sevece¤imi de biliyordum. Kendimi asla de¤ifltiremezdim.
Akflam›n geri kalan bölümünü, rüyadaym›fl gibi geçirdim. Blanche
Ingram’›n, yapt›¤› her fley, Mr. Rochester’› memnun etmek üzere tasar-
lanm›flt›. Yaln›zca onunla konufluyor ve Mr. Rochester da mutlu görü-
nüyordu. Fakat, bunun bir çeflit oyun oldu¤unu duyumsuyordum. Miss
Ingram, Mr. Rochester’la oynuyordu. Asl›nda onu sevmedi¤ini bafl›n-
dan beri anlam›flt›m. Daha sonra, o piyano çalarken, beraber flark› söy-
lediler.
fiark› bittikten sonra odadan ç›kt›m. Yukar› ç›kmak üzereyken, ar-
kamda ayak sesleri duydum. Döndü¤ümde Mr. Rochester’la karfl›lafl-
t›m.
– Nas›ls›n Jane? diye kibarca sordu.
– Çok iyiyim, teflekkürler efendim, dedim.
– Oturma odas›nda neden benimle konuflmad›n?
– Çünkü konuklar›n›zla ilgileniyordunuz.
– Bu gece üzgün görünüyorsun Jane. Neyin var? Ben yokken bir
fley mi oldu?
– Hay›r efendim, hiçbir fley olmad›. Ben gerçekten iyiyim. Bu gece
biraz yorgunum o kadar, diye yalan söyledim.
– Bana do¤ruyu söyledi¤ini sanm›yorum, dedi. Daha fazlas›n› bil-
mek istiyorum. Fakat bu akflam konuflamay›z. Bu kez gitmene izin ve-
riyorum; fakat bana, baflka bir gün anlatmal›s›n. Oh, son bir fley daha
Jane! Lütfen, konuklar›m burada oldu¤u sürece her akflam oturma
odas›na gelir misin? fiimdi Adéle’in yatmas› gerek. Sophie (Sofi)’yi,
onu almak üzere afla¤›ya gönder. ‹yi geceler...
Birden durdu ve sonra geri dönüp gitti.
* * *
42
