caddelerde halk topland›. Salonun en yüksek yerinde iki taht
vard›: Büyük ve zengin olan› Prens’e, daha az güzel ve küçük
olan› Kraliçe’ye ayr›lm›flt›.
Hafif bir müzik duyuluyordu. Saray görevlileri, halka
Prens’le Kraliçe’nin Hathor Tap›na¤›’nda evlendi¤ini duyurdu-
lar. Hükümdarlar, tap›na¤›n büyük salonundan Prens’in sara-
y›na geçtiler. Orada halka görüneceklerdi. Önce, flark›lar
okuyarak rahipler geldi. Onlar› hizmetçiler izliyorlard›. Sonra,
subaylar› ve muhaf›zlar›yla çevrilmifl olan Prens Abi geldi;
Kaku yan›ndayd›. Halk Prens’in rahat olmad›¤›n› görebiliyor-
du. Alk›fllar› selâmlamak için ayakta duruyordu; fakat dudak-
lar› solgundu ve elleri titriyordu. Yine de, alk›fllar ve ba¤›rma-
lar kesilinceye dek ayakta kald›. Halk Kraliçe’yi bekliyordu.
– Bak›n! ‹flte orada!
O, iki taht›n önünde yaln›z duruyordu. Fakat beklediklerin-
den çok baflkayd›. Üzerinde sade bir giysi vard› ve bafl›ndaki
taçtan baflka süsü yoktu. Halk güçsüz ve solgun, gözleri ac›-
dan k›zarm›fl bir kad›n görmeyi bekliyordu. Kendisini ele ge-
çirenle evlenerek ölüm korkusundan kurtulan, ama açl›ktan
uysallaflm›fl bir kad›n... Oysa, hiç öyle de¤ildi. Asla böyle gü-
zel görünmemiflti. Derin mavi gözleri, sanki herkesin s›rr›n›
okurmufl gibi insanlar› süzüyordu. Kraliçe, zay›f ve bozulmufl
de¤ildi, aksine yanaklar›ndan sa¤l›k tafl›yordu.
Halk dikkatle Kraliçe’ye bak›yordu. O, herkes bafl›n› yere
e¤inceye dek onlara bak›fllar›yla karfl›l›k verdi. Sonra derin
bir sessizlik içinde döndü. ‹ki subay onu yerine götürmek için
105
