sesle konufltu.
– Bu sizinle benim aramda bir sorundur, ey halk! M›s›r’da
ben mi egemenlik sürece¤im, yoksa kocam olan bu adam
m›? fiimdi siz Hiksos kan› tafl›yanlar, onun egemen olmas›n›,
benim de hizmetçisi olmam› istiyorsunuz, öyle mi?
– Seni kraliçe kabul etmeyece¤iz! diye ba¤›rd› biri. M›-
s›r’da Hiksos krallar›nca dikilmifl olan bu sütunlar ayakta kal-
d›¤› sürece, seni kraliçemiz olarak kabul etmeyece¤iz!
Bunun üzerine Tua, kollar›n› ve gözlerini gö¤e kald›rarak
seslendi:
– ‹flit beni Amen, büyük Tanr›! Bu halk›n iradeni tan›yabi-
lece¤ini kendin göster.
Ayakta duruyor ve batmakta olan güneflin görkemini sey-
rediyordu. Salondaki bütün herkes de bak›yordu. Garip bir
gün bat›fl›yd› bu. Korkunç bir durgunluk vard›. Koca kentte
hiçbir fley k›m›ldam›yor gibiydi; Ne köpek havl›yor ne çocuk-
lar ba¤›r›yor ne de yüksek a¤açlardaki yapraklar titriyordu.
Buras› sanki ölü bir kent olmufltu. Kara bulutlar yükseliyor ve
gö¤ü bafltan bafla kapl›yorlard›. M›zraklar› parlayan ordulara
benzeyen garip biçimler ald›lar; öbürlerinden daha yüksek bir
bulut, saçlar› arkas›nda yay›lan bir kad›n gibi görünüyordu.
Halktan kimileri:
– Kollar›ndaki ayla bu ‹sis’tir, dedi.
Kaku, Abi’nin kula¤›na bir fleyler f›s›ldamaya bafllad›.
Gözlerinde korku vard›. Parma¤›yla, gökyüzünde beliren iki
y›ld›z› gösteriyordu. Sonra bütün bahçeyi, ›rma¤›n k›y›lar›n›
108
