süpüren ve a¤açlar› e¤en fliddetli bir rüzgâr esti. Bulutlar
h›zla birbirlerini izlediler. Günefl batm›flt›; yaln›z üst k›y›s›
ateflten bir çizgi gibi görünüyordu. Yeniden Neter Tua’n›n se-
si duyuldu:
– fiimdi Amen’in k›l›çlar›n› görünüz!
O konuflurken, büyük bir par›lt› oku belirdi ve yer sars›ld›.
Bir dehflet 盤l›¤› koptu; onu düflen tafllar›n gümbürtüsü izle-
di. Hiksos krallar›n›n iki koca sütunu, alt›nda duranlar›n bafl-
lar›na düflerek yüzlerce kifliyi öldürmüfltü. Onlardan birinin
kafas›, do¤ruca rahiplerin oluflturdu¤u halkan›n içine f›rlam›fl-
t›. O, Kraliçe’yle alay eden adam›n bafl›yd›. Ifl›klar›n alt›nda,
Neter Tua’n›n tahta oturdu¤unu ve güldü¤ünü gördüler.
Kalabal›k, birbirini ezerek, kurtulmak için dövüflerek deli-
cesine salondan d›flar› ç›kmaya çal›fl›yordu. Baz›lar›ysa,
salonun içinde yüzükoyun yere kapanm›fllar, ba¤›fllamas› için
Tanr›’ya yalvar›yorlard›. Taht›n önünde, bafl›ndan tac› düfl-
müfl olan Abi yat›yordu. Kraliçe’yse taht›nda oturmufl, gülü-
yordu.
Bulutlar yuvarlanarak uzaklaflt›lar. Y›ld›zlar parlayarak
bofllu¤u hofl bir ›fl›kla doldurdular. Tua yine konufltu:
– fiimdi söyle bana eflim, M›s›r’›n Tanr›s› kimdir?
– Tanr› Amen.
– M›s›r Firavunu kimdir?
– Sensin, ey Kraliçe!
– Kalk›n, siz rahipler ve subaylar! Prens’imizin M›s›r Kra-
liçesi’ne sayg› gösteriflini görün.
109
