– Köpek, kral›nla art›k böyle mi konufluyorsun? Hiç ol-
mazsa öcümü senden alabilirim.
– Ba¤›fllay›n efendimiz, dedi Kaku. Bu gölgeler içinde sizi
tan›yamad›m. Son zamanlarda çok de¤ifltiniz.
– De¤iflmiflim! Benim gibi ac› çeken kim de¤iflmez ki? Se-
nin lânet ö¤üdünü dinleyene ve Firavun’un taht›na t›rmanma-
ya çal›flana dek mutluydum. O¤ullar›m, kar›lar›m, param ve
ordum vard›. fiimdi yok oldular. O¤ullar›m öldüler. Param
benden al›nd›. Ordum baflkas›na hizmet ediyor. Tüm güç
elimden al›nd›. Sabahtan akflama dek nefret etti¤im ifllerde
çal›flmak zorunday›m. Amen’e tap›nak yapmam gerekiyor.
Kanallar açmam gerekiyor. Basit halk için ifller yapmam gere-
kiyor, ama vergilerini alam›yorum. Her zaman dostlar›m olan
çöl halk›n› cezaland›rmak zorunday›m. Gelecek ay Kita Kra-
l›’na karfl› savafl açmam gerekiyor, oysa kendisiyle dostluk
anlaflmas› yapm›flt›m.
– Sonra? diye sordu Kaku.
– Sonra, Kita Kral›’n› ortadan kald›r›p halk›n› M›s›r uyru¤u
na geçirince, Kraliçe, Tep’e, mezar›m›n yap›lmas›n› bekleme-
ye gidecek. O bunun, geciktirmemem gereken bir sorun oldu-
¤unu söylüyor. Çoktan beri onun için tasar›lar yap›yor. Anla-
mad›¤›m korkunç tasar›lar yap›yor, onlar› bana getiriyor. fiu-
nu da bil dostum; benimkinin yan›nda, senin ve eflin Meritra
için daha küçük bir mezar daha var.
– Buna nas›l izin veriyorsunuz? diye sordu Kaku. Siz bü-
yük bir prenstiniz. fiimdi bir kad›n›n kölesisiniz. Onu niçin öl-
112
