eve her biri ipek, alt›n, gümüfl, pirinç ve deriden yap›lm›fl fley-
lerle dolu sepetler tafl›yan adamlar gelmeye bafllad›lar.
Adamlar, bunlar› yere koydular. Sonra güzel bir beyaz ata
binmifl baflka bir adam geldi. Tua’yla Asti’nin arkas›na saklan-
d›klar› perdenin önünde e¤ildikten sonra, döflemenin üzerine
bir k⤛t b›rakt›. Adam gidince onlar k⤛d› al›p bakt›lar. Bu,
oturduklar› evin sahipleri oldu¤unu gösteren bir k⤛tt›. K⤛-
d›n alt›nda flunlar yaz›l›yd›:
“Bu evin bedeli olarak üç inci ald›m ve iyi bir yemek ye-
dim.”
Onu Kefer’in mührü izliyordu; bu, ön ayaklar›n›n aras›nda
günefli tutan bir domuzlan böce¤iydi. Alt›nda da flu cümleler
vard›:
“Bu yoksul bir dilenci için yüce bir mühürdür, fakat bu
yaln›zca balmumuna yaz›lm›fl add›r.”
Asti flöyle dedi:
– E¤er ufak inciler kentte böylesine de¤er tafl›yorsa, daha
büyükleri için kim bilir ne paha biçebilece¤iz? Onlarla iflimizi
görelim.
* * *
129
